Appreciative Inquiry (waarderend veranderen) is een krachtige manier om positieve veranderingen tot stand te brengen in organisaties. Hoe zet je daarbij storytelling in?
De televisieserie De Luizenmoeder breekt het ene kijkrecord na het andere. Voor veel kijkers is niet alleen pijnlijk herkenbaar hoe ouders elkaar op het schoolplein affakkelen, maar vooral ook hoe de manager totaal tekort schiet in leiding geven. Wat leren we van De Luizenmoeder over werkgeluk?
Als bevlogen professional of als ondernemer met een missie heb je niet alleen een verhaal nodig over de inhoud van je werk, maar ook een verhaal over je geheime krachten en waar je vandaan komt: de back story.
Leiders inspireren alleen als ze persoonlijke verhalen vertellen, betogen Raf Stevens en Reinier Rombouts in hun boek Raak! Hoe geloofwaardiger en eerlijker, hoe beter. Maar hoe zorg je dat jouw verhaal echt je publiek raakt?
Iedereen die kan praten en luisteren, kan een verhaal inzetten om meer lezers, luisteraars of likes binnen te hengelen. Een kwestie van een paar techniekjes en daar gaat ie. ‘Je hoeft geen specialist te zijn om aan storytelling te doen’, klinkt het dan.
Helemaal waar, toch?
De verhalen die je over jezelf of over je organisatie wilt vertellen, die kunnen nogal overweldigend zijn. Welk verhaal vertel je, hoe kies je een focus en hoe breng je samenhang aan? Gelukkig zijn er basisplots of sjablonen om je centrale verhaal vorm te geven.
Wat is de toekomst van storytelling in organisaties? En hoe worden die verhalen verteld? Op de conferentie Beyond Storytelling in Heidelberg kwamen zo’n 100 storytellers bijeen uit Duitsland, Nederland, België, Zwitserland en Oostenrijk om elkaar te inspireren.
Voelde jij je wel eens geïnspireerd na een presentatie met feiten, cijfers en uitleg? Waarschijnlijk niet.
Maar als er iemand een doorleefd écht verhaal vertelt, gebeurt er veel meer. Want verhalen sluiten aan bij de manier waarop ons brein informatie verwerkt: met emoties, met beelden die in ons hoofd opgeroepen worden, met mensen waarmee we ons kunnen identificeren.
Rammel nooit meteen aan ingesleten opvattingen als je een innovatie introduceert. Begin niet met je strategische vergezichten, vernieuwende wereldbeeld of de kanteling die ons te wachten staat. Je publiek kan zich er simpelweg niets bij voorstellen.
Geen overkoepelend, slim en strak geregisseerd verhaal, maar vertellen om van elkaar te leren. Directeur Luc Severijnen van de gemeente Rotterdam doet het al zo. En het levert hem veel op.
Leidinggeven is zoveel leuker geworden, vindt hij.
Hij hoeft niet meer een paar honderd man te overtuigen van een nieuwe aanpak en daarna hun gedrag te controleren. Nee, hij bepaalt de richting en stelt mensen in de gelegenheid om zelf te ontdekken en uit te proberen hoe ze daar komen.