Waarom het handig is om ter plekke pas je setlist te mixen

Een vast praatje of een gedetailleerd uitgewerkte keynote? Niet voor Martijn Aslander, een bekende spreker over de netwerk- en informatiesamenleving. 

Hij bereidt zich nauwelijks voor als hij het podium beklimt, zo hoorde ik hem laatst vertellen in de podcast van Sprekersgilde Buro van Oranje. Met de organisatie heeft hij alleen een ultrakorte voorbespreking. 

Op de dag van het event doet hij iets anders, dat veel slimmer is.

Hij gaat namelijk zo snel mogelijk met mensen praten, die later in de zaal zullen zitten. Met een eenvoudige vraag: 'Ik weet nog niet wat ik ga doen, wat zou je fijn vinden om te horen?' 

Voordat hij aan zijn talk begint, heeft hij op deze manier al zo'n 15 mensen gesproken. Daadwerkelijke toehoorders, niet de mensen die hem hebben uitgenodigd.

En daar blijf het niet bij, want ook tijdens de eerste zes minuten van zijn talk stelt hij alleen maar vragen aan de zaal. Steek even je hand op, vraagt hij dan.

• Wie heeft hem al eerder horen spreken? 
• Wie heeft geen flauw benul wie hij is? 
• Wie is er gestuurd door de baas?

Met gerichte vragen zet hij de zaal naar zijn hand. 

Want nu heeft hij de volledige aandacht van het publiek. 

Bovendien weet hij precies waar hij heen moet met zijn verhaal. Op basis van alles wat hij gehoord heeft, mixt hij ter plekke zijn 'setlist'. Al pratend kleedt hij zijn verhaal verder aan met anekdotes uit de belevingswereld van de mensen die hij zojuist gesproken heeft.

Super inspirerend, deze aanpak. 

Niet alleen voor sprekers, maar ook voor schrijvers. Want net als Martijn Aslander kun je direct in contact treden met je echte lezersgroep om  passende voorbeelden en ervaringen op te halen.

Gewoon vragen stellen en de directe woorden overnemen die mensen uitspreken. Door direct aan te sluiten op hun belevingswereld verklein je de afstand. Alles is enorm herkenbaar, waardoor je publiek aan je lippen hangt.

Want als je lezer jouw stuk leest, zijn er twee mogelijkheden. 

Ofwel je lezer denkt: tja, zou kunnen, en bladert door. Het is te algemeen of het sluit net niet aan.

Of je lezer gaat direct rechtop zitten: holy moly, dit is precies mijn verhaal!

En dat is wat je wil, want op die manier blijft ook je boodschap plakken. 

Martijn Aslander vraagt zijn publiek ook naar de gewenste uitkomst van het event. Met welk inzicht willen ze na afloop naar huis keren? Nog zo'n slimme vraag, die jij ook aan je lezers kunt stellen.

En dat doe ik dus ook maar even. Wanneer ben jij blij met mijn stuk?