Allereerst miste ik die ochtend mijn kleine rugzak, die ik in het vliegtuig als handbagage bij me had gedragen. Mijn portemonnee zat erin, mijn bankpasjes, mijn fotocamera, reisboeken, verrekijker en nog veel meer handige spullen die je op reis graag meezeult. Ook mijn paspoort was verdwenen.
Met verhalen geven we ons wereldbeeld vorm, vaak zonder dat we in de gaten hebben hoe diepgaand dat doorwerkt.
Losbollen kwamen niet zover in hun artistieke ontwikkeling, concludeer ik na het lezen van het boek ‘Dagelijkse Rituelen’. Het is veel slimmer om strakke routines te volgen voor meer vrije denkruimte.
Een verhaal is een persoon met een probleem. Maar het begint met een wens, zou Walt Disney daaraan toevoegen.
De kinderen in onze straat hebben de afgelopen weken hun werkterrein enorm uitgebreid. Ze maken zich niet afhankelijk van ‘geluk uit een potje’, maar zetten de omstandigheden naar hun hand.
Tussentijd: het onbestemde gevoel van iets nieuws beginnen, maar er nog niet zijn. De Amerikaanse schrijfster Nancy Levin noemt het treffend de ruimte tussen ‘no longer and not yet’.
Hoe vind je nieuwe pijlers voor de toekomst? Op zoek naar (nieuw) houvast als je toekomstige werk op losse schroeven staat.
Hoe ga jij om met allerlei vragen die op je afkomen? De kunst is om dichtbij jezelf te blijven. Dat betekent kiezen voor jouw ‘zone of genius’.
Magie in je verhaal, hoe krijg je dat voor elkaar? Enkele onmisbare elementen op een rij.
Ik heb getwijfeld of ik dit stuk wel zou schrijven. Er is op dit moment zoveel digitaal verkeer, dat ik aarzelde om daar iets aan toe te voegen.