Heb je onlangs de documentaireserie Klassen gezien over gelijke kansen in het onderwijs? Dan heb je vast ook kennisgemaakt met Marjolein Moorman, de bevlogen Amsterdamse wethouder die gelijke kansen uitgeroepen heeft tot haar persoonlijke missie. Daarbij zet zij de kracht van verhalen in.
Er is een geheim bij storytelling, dat bijna niemand toepast. Terwijl je toehoorders of lezers dit echt nodig hebben om zich met jou te verbinden en de boodschap te onthouden.
Slaapverhalen vormen een heuse trend: podcasts en apps met slaapverhalen voor volwassenen maken een indrukwekkende opmars in het medialandschap.
Klungelen: ik heb er een abonnement op. Vaak superonhandig. Maar ook een karaktereigenschap die zijn voordelen heeft.
Een goed verhaal grijpt je bij de lurven. Het laat je niet meer los. De plakkracht is onweerstaanbaar.
Geen kampvuurgesprek meer, niet meer proeven hoe woorden vallen, veel minder directe interactie. Nu ontmoetingen grotendeels online plaatsvinden, moeten we in sneltreinvaart wennen aan andere omgangsvormen en hulpmiddelen. En dat geldt ook als je met verhalen werkt.
Als je maar één herinnering mag meenemen naar het hiernamaals, welke zou je dan kiezen?
Misschien heb je al duizend keer geaarzeld over een nieuwe stap die je wilt zetten. Als je er maar niet verder komt, ga dan eens met andere ogen naar jouw vraagstuk kijken.
Een nachtmerrie, waar ik me niet meer van los kon maken. Zo ver was het gekomen met een imposant verhalenproject, dat ik enkele jaren geleden uitvoerde voor een grote overheidsorganisatie.
Een entreeticket bemachtigen in Noord-Italië is een hele tour en in tijden van coronavrees helemaal. Als je eindelijk aan de beurt bent bij het loket, moet je een voorgeschreven ritueel doorlopen. Naam. E-mailadres. Telefoonnummer. Temperatuurtest. Identiteitsbewijs. Reservering.