De dame met de hoed

Soms hoor je een zin plotseling uit de monden van meerdere mensen rollen, alsof er een echo weerklinkt. Ik had dit deze week met de zin dat je als coach (of iets soortgelijks) je eigen instrument bent. Een woord waar ik de kriebels van krijg. Maar dankzij die echo begint me iets te dagen.

Een van de mensen die deze zin uitsprak was Nora, die mensen begeleidt bij hun loopbaan. Nora vond het vaak lastig om de vinger op de zere plek te leggen bij haar klanten. Gewoon uitspreken wat ze bij haar klanten zag, hoorde of voelde, dat vermeed ze liever. 

Alsof ze dan een fatale cocktail aanbood, waarin iemand zich definitief zou verslikken.

Op een dag klopte Lisa aan bij Nora.

Lisa leek een abonnement op pech te hebben en slaagde er maar niet in een passende baan te vinden. Nora zag in haar administratie dat Lisa al twee keer eerder een reeks sessies bij haar gedaan had. 

Maar vreemd genoeg kon ze zich Lisa helemaal niet voor de geest halen, terwijl haar dat bij andere klanten uitstekend lukt. Toen Lisa in haar kamer zat, besloot ze dat toch tegen Lisa te zeggen.

Spannend, want zou Lisa dan niet meteen de rambam krijgen?

"Ik kan je gezicht niet meer herinneren", zei Nora. Tot haar verrassing knikte Lisa. Ja, dat hoorde ze wel vaker. Een week later hadden ze hun volgende afspraak. Nora deed de deur open en was helemaal verrast. 

Daar stond Lisa. In kleurrijke kleding. Met een toefje lipstick en wat andere bescheiden make-up. En het meest opvallende: Lisa droeg een vrolijke hoed. Wat een opgebloeide vrouw stond hier ineens. 

Lisa vertelde Nora dat haar opmerking was binnengekomen. Dat was de directe aanleiding geweest om zich veel uitgesprokener te kleden. Dit was ook meteen de laatste keer dat Lisa bij Nora een coachafspraak had. Want Lisa vond al snel een baan die helemaal bij haar paste.

Eerder was dat haar niet gelukt.

Op dit moment volg ik zelf ook een opleiding om coachingsvaardigheden onder de knie te krijgen. 

Dus het was niet echt toeval dat ik de zin over ‘je eigen instrument’ ineens meerdere keren hoorde. Maar het is wel een zin die bij mij nu resoneert. Nora gebruikt het verhaal over de dame met het hoedje om aan haar klanten duidelijk te maken wat een stijlbreuk kan betekenen voor de indruk die je maakt.

Ze spreekt zichzelf nu ook helderder uit.

Als je vindt dat mensen zich uitgesprokener mogen gedragen, moet je dat als loopbaancoach zelf voor-leven. Met observaties over iemands voorkomen, maar ook met verhalen als deze. Want met één uitgekiend verhaal kun je vaak iets duidelijk maken wat je met andere uitleg niet voor elkaar krijgt.