De onzichtbare jas

Welk magisch kledingstuk of gereedschap gaat jou helpen om een moedige stap te zetten? 

Op mijn elfde droomde ik van een carrière in de journalistiek. Maar mijn introverte kant bezorgde me als tiener reusachtige twijfels over deze beroepskeuze.

Was ik eigenlijk wel geschikt voor dat vak?

In mijn beroepsbeeld drongen journalisten altijd als eersten naar voren, liepen zij in kogelvrije vesten rond op gevaarlijke plekken en legden zij gezagsdragers bij interviews het vuur aan de schenen.

Ik week juist naar achteren en verkende de wereld liever met mijn pen.

Ruim tien jaar later kreeg ik mijn eerste baan bij een grote regionale krant. Het was enorm spannend om me voor het eerst echt in deze nieuwe wereld te begeven, waar ik zo naar verlangd had maar ook diep vreesde.

Als verslaggeefster werd ik meteen in het diepe gegooid. Of ik een burgemeester wilde interviewen, die boos was op de buurgemeente.

Op die dag ontdekte ik iets bijzonders. Zodra ik mijn 'journalistenjas' aantrok, verdween mijn terughoudendheid als sneeuw voor de zon.

En met succes. Toen ik bij terugkomst op de redactie aan mijn collega's vertelde wat de burgemeester had gezegd, werd het nieuws direct 'opening krant' van het regionale katern.

Eigenlijk was het geheim verrassend eenvoudig.

Met deze jas verwachtte iedereen dat ik als eerste naar voren liep. 

Of dat ik in een volle zaal mijn vinger opstak om die indringende vraag te stellen tijdens de persconferentie.

Het hoorde er ook helemaal bij dat ik doorvroeg bij vraaggesprekken, invoelend of kritisch, afhankelijk van het moment en mijn gesprekspartner.

Toen ik later eens een gastles journalistiek gaf aan kinderen van 11 jaar, vertelde ik over deze wonderbaarlijke journalistenjas.

"Wat voor jas was dat dan?" wilde een meisje weten. "Ik denk dat het een onzichtbare jas was," bedacht een jongen. "Net als die van Harry Potter!”

Deze jongen had het uitstekend begrepen. Een denkbeeldige jas is een magisch hulpstuk om in een andere rol te stappen.

Het kan ook een uniform zijn, of een ambtsketen.

Of sprookjesachtige schoenen waar je instapt om op het podium jouw magische ding te doen, zoals ik deze week zag bij het afstuderen van nieuwe chefs storytelling bij de Storytelling Academy.

Mijn journalistenjas heeft me geholpen om zelfvertrouwen te ontwikkelen. 

Ik ben er dankbaar voor.

Toch bemerkte ik na enige tijd dat ik die jas niet meer nodig had. Wat bleef was een rugzak met een schat aan tools, ervaring en vakmanschap. Wonderlijk hoe zelfs een onzichtbare jas geleidelijk kan oplossen in het niets.

Misschien ontdek jij wel een betoverde pen, die elke aarzeling doet verdwijnen zodra je ermee schrijft. Of misschien vind je een ander geheim kledingstuk, waardoor jij in jouw dapperheid stapt.

Wat het ook is, ik geloof dat jij je eigen magische gereedschappen gaat vinden om te doen wat je het liefst doet.

Op naar nieuwe ontdekkingen!