Al maanden had ik een wandelafspraak in mijn agenda staan met een groep vriendinnen. Maar toen de coronamaatregelen van kracht werden, was vrolijk door bos en hei banjeren ineens geen vanzelfsprekend uitje meer.
Deelname aan het uitstapje werd een moreel dilemma.
Anderhalve meter afstand houden in een open natuurgebied, dat moest te doen zijn.
Maar mochten we wel naar een andere regio reizen, terwijl de NS plezierreisjes ontraadt? Wat was het besmettingsgevaar onderweg, met name tijdens de reis? En was het moreel gezien wel okay om de thuisquarantaine voor een dag los te laten?
Toen een vriendin haar twijfels in de appgroep deelde, bleef het dagenlang stil. We worstelden er allemaal mee.
Wandelen werd wikken en wegen.
Zo zijn er nog veel meer vragen waar we een antwoord op moeten vinden. Is het nu goed om naar je ouders boven de zeventig te gaan (want zeer welkome afleiding) of juist niet (besmettingsgevaar).
Mag je leuke dingen doen, terwijl hulpverleners zich een slag in de rondte werken? Mag je eigenlijk wel gelukkig zijn in deze periode van zoveel persoonlijk leed?
Indringende vragen, opgeroepen door zoiets onschuldigs als wandelen. Na de overschakeling naar thuiswerken en andere gedragsaanpassingen komt het nu aan op aanpassingen in waarden en overtuigingen.
We moeten het allemaal zelf uitvinden.
En daarbij moeten we ook zelf bedenken in welk verhaal we zitten. Een mogelijk verhaal is de story of decline, het verhaal van verval.
Een ander verhaal is de story of transformation, het verhaal van vooruitgang. Het verhaal van verval gaat over crisis en wat er daardoor allemaal misgaat. In het verhaal zeg je dat de situatie het slechtste denkbare eigenschappen in mensen naar boven haalt en dat beschaving een dun laagje vernis is.
Zie bijvoorbeeld verhalen over de graaiers die misbruik maken van de corona-miljoenen van de overheid. Het transformatie-verhaal geeft juist mogelijkheden om de gebeurtenissen naar de hand te zetten.
Het gaat over het geloof in vooruitgang en dat de meeste mensen deugen.
Dat is het verhaal over mensen die zich als vrijwilliger aanmelden in de zorg. Of de verhalen over uiteenlopende initiatieven om meer naar elkaar om te kijken.
Het verhaal dat niet alles bij het oude zal blijven, maar dat deze periode ons diepgaand zal veranderen. Verhalen maken het mogelijk om jezelf als held, schurk of slachtoffer te zien.
Het is dus de vraag in welk verhaal je stapt en welke rol je vervolgens pakt.
Dat vraagt om reflectie. Wikken en wegen.
Dat is trouwens heel fijn tijdens een solo-wandeling.
(Voor wie wil weten hoe het afliep: we zijn gaan wandelen. Met drie personen en zo min mogelijk gebruik van het openbaar vervoer).
