De thuis-quarantaine heeft een langgekoesterd voornemen eindelijk werkelijkheid laten worden: de dagelijkse wandeling. Dat rondje wordt een stuk interessanter als je je eigen blikveld verlegt.
Meestal loop ik hetzelfde rondje door de wijk naar het strand, met enkele uitbreidingsmogelijkheden als ik er meer tijd voor neem. Vaak lopen er andere mensen mee. En telkens valt me op dat iedereen weer met andere ogen waarneemt.
Mijn ene zoon ziet tijdens onze ronde voortdurend boten liggen. Begrijpelijk, want hij mist zijn roeiwedstrijden.
Mijn andere zoon let op de inrichting van huizen, en speciaal op de vensterbanken. Mijn echtgenoot ziet leidingen, kabels en andere nutsvoorzieningen die ik nooit waarneem.
Ik heb zelf een focus op letters, want ik houd van woorden. Ik let op uithangborden en andere borden met opschriften. Ik zie dat dan ook overvloedig terug in de foto’s die ik maak: er staat bijna altijd wel een tekstbordje in beeld.
We maken allemaal onze eigen dataselectie.
We moeten wel, want er is een onvoorstelbare overvloed aan prikkels voor onze ogen, oren, huid, mond en neus. Als we al die informatie zomaar toelaten, worden we knettergek.
Filteren is dus een noodzaak. Daarbij laten we vooral toe wat we al kennen, waar we naar op zoek zijn en wat handig is voor onze overleving (die automobilist die plotseling vlak langs ons rijdt, zodat we nog net opzij kunnen springen).
Al het andere beschouwen onze hersens als niet belangrijk genoeg.
Toch zijn die details er wel.
Denk aan bloemengeuren, geluiden van bouwwerkzaamheden of de hartslag die via je nek voelbaar is. Alexandra Horowitz schrijft erover in het aanstekelijke boek Met andere ogen, manieren om meer waar te nemen (2013).
Zij loopt ook steeds hetzelfde blokje om, maar dan in New York. Ze wandelt bijvoorbeeld met een stadssocioloog, een geoloog, een arts die gespecialiseerd is in loopafwijkingen, een hond en haar eigen peuter. Nagelaten troep van bewoners, dierensporen en geluiden vertellen allemaal hun eigen fascinerende verhalen.
We lopen dus voortdurend in onze eigen filterbubbel.
Maar je kunt wel switchen naar een andere waarnemingsstand om een oplettender bestaan te leiden. Door andere dingen op te merken breid je je wereld uit. Handig, nu die wereld noodgedwongen beperkt is. Je komt daardoor vaak ook op andere ideeën. Het is een van de breintrucs, waardoor je je waarnemingsmogelijkheden enorm oprekt.
Dus als jij altijd op verkeersborden of wegafzettingen let, switch dan eens naar muurplanten of naambordjes.
Let jij altijd op stoeptegels? Schakel over naar oude auto’s of opmerkelijk straatmeubilair.
Of let op de manier waarop mensen zich voortbewegen. Je kunt ook via een ander zintuig de informatie filteren, zoals via je oren of je neus. Let op geluiden of geuren waar die gewoonlijk nooit tot je doordringen.
Dan ben je op ideeënsafari, zoals ik dat graag noem.
Ik wens je een avontuurlijke wandeling toe. En veel loopplezier :)
