Missie | Terug naar start

Bezig met de uitvoering van een missie? Of een grote droom? Het lijkt vaak een eeuwigheid te duren voordat je resultaat ziet.

Je creëert, werkt en ploetert maar door. Vaak alleen. 

En ondertussen vraag je je af of het o-o-i-t wat gaat opleveren. 

Het is net als met een verhuizing. 

Je leeft naar de datum toe waarbij alle spullen in de verhuiswagen verdwijnen en een plek krijgen in je nieuwe huis. 

Het begin is duidelijk, namelijk het besluit om te verhuizen.

Maar eigenlijk begint het dan pas. 

Je moet je draai vinden in de buurt en kennismaken met de buren. Je huis opnieuw inrichten. Ontdekken waar je het lekkerste brood haalt. 

Maar eigenlijk begint het dan pas. Afspraken lopen uit. Bestellingen worden veel te laat geleverd. Er is ineens een lekkage in je net verbouwde woning.

Op allerlei fronten is er gedoe en onduidelijkheid.  En het kan lang duren voordat alles weer op poten staat. 

Of het nu om een creatief proces gaat of om een verandering in je leven, eigenlijk kom je dat lastige stuk steeds weer tegen.

Hoe overleef je die woelige tussenperiode?

Hoe beteugel je je ongeduld als het allemaal niet snel genoeg gaat?

En, als dat van toepassing is, hoe zorg je ook nog voor een broodwinning? Want tijdens alle veranderingen moet je ook nog ergens van leven. 

Hoe dat voelt, ken ik uit eigen ervaring. Ik zit al maanden in die onzekere tussenperiode bij een switch naar andere werkactiviteiten.

Wat ik zeker weet: het oude bedrijf dat ik had wil ik niet meer. Ik heb enkele deuren dichtgedaan bij mijn werkzaamheden als schrijver-in-opdracht. Ik weet ook wat ik wél wil: bevlogen mensen begeleiden naar hun nieuwe missie, zodat ze daarover een helder verhaal vertellen.  

• Maar met welke woorden?
• In welke vorm? 
• Voor wie?

Dat vind ik ontzettend lastig. Ik test van alles uit, maar ik lijk me op een gladde hindernisbaan te bevinden. Als ik onderuit ga, voel ik me weer helemaal teruggeworpen naar 'start'.

Toch geef ik niet op.

Het punt is dit: je weet nooit hoe iets uitpakt. 

Het hele leven bestaat uit het nemen van stappen zonder garanties op succes.

Maar het gevoel dat je krijgt wanneer je eerlijk kiest en volledige verantwoordelijkheid neemt voor je eigen leven, dat is onbeschrijflijk. 

Doen wat echt bij je past. Je mag het ook je eigen 'missie' noemen.

Wat helpt is in beweging te blijven. Stappen zetten, al lijken ze soms klein en onbenullig. Uitproberen, contacten onderhouden met anderen, ervaringen delen.

Het heeft inmiddels geleid tot een doorbraakmoment. Losse draden die ineens aan elkaar te knopen vielen. Viermoment!

Hoe doe jij dat?