Wat betekende 'corona' voor jou? Voor mij persoonlijk leidde het tot een belangrijke omslag in mijn werk. Want naar aanleiding van de lockdown zag ik de kans om echt werk te maken van mijn lang gekoesterde droom: de online academie.
Het coronavirus zette bij veel mensen hun professionele identiteit op losse schroeven. Bij mij bracht het een plotwending op gang.
De moed om te stoppen.
Want na elf jaar heb ik afscheid genomen van mijn geliefde werkplek in Leiden bij Unit2. Geen logische keuze, want Unit2 is al die jaren een warme werkfamilie voor mij geweest.
Maar mijn gevoel zegt dat mijn tijd erop zit.
Het voelt erg dubbel, afscheid nemen. Ik word er melancholiek van. Tegelijkertijd stimuleert deze stap me om weer nieuwe avonturen aan te gaan. Wat ik wel weet is dat een helder verhaal mij enorm helpt bij dit soort keuzes. Je kunt dan beter kiezen wat er echt bij je past en wat niet. Je kunt je eigen mogelijkheden creëren of die kansen grijpen als ze langskomen.
In mijn boek Jongleren met Vermicelli schreef ik het zo:
"Om richting te geven aan je leven heb je allereerst een 'binnenverhaal' nodig: het innerlijke verhaal dat je aan jezelf vertelt. het is fijn als je weet waarom je doet wat je doet. Het wordt ineens een logisch verhaal, waarbij alle stukjes in elkaar vallen."
Hoe is het zover gekomen met dat besluit? Daarvoor neem ik je terug naar maart van dit jaar.
Vrijdag 13 maart 2020
Geen pastaproducten of broden meer te krijgen... Via whatsapp sturen mensen de ene schrikbarende foto na de andere. Allemaal foto’s van supermarkten die in razendsnel tempo leeg gekocht worden. Dit kan niet waar zijn, denk ik onthutst.
Als ik zelf boodschappen ga doen, zie ik dat het wel waar is. De kratten waarin normaal gesproken grote voorraden groenten en fruit liggen, zijn bijna leeg. Ook de diepvriesproducten zijn zo goed als uitverkocht. Alleen de kleinste maatjes blikgroenten zijn nog te koop.
Ik voel regelrechte paniek. Vooral de massale drang om te gaan hamsteren jaagt me angst aan. Bij de aanblik van al die lege winkelschappen kan ik niet meer helder denken. Bij gebrek aan volkorenbrood koop ik een pak knäckebröd met sesamzaad. En ik houd niet eens van knäckebröd.
Maandag 4 mei 2020
Mijn werk als verhalenmaker en journalist gaat aanvankelijk gewoon door, al zijn de interviews en andere afspraken voortaan online. Het bevalt me prima.
Toch komt er een moment dat mijn agenda vrijwel leeg is. Nog wat resterend redactiewerk en dat is het. Ineens heb ik een zee van tijd. Ruim een jaar eerder had ik een digitale leeromgeving aangeschaft met het plan om een online academie op te richten op het gebied van storytelling en creatief denken. Het was er telkens niet van gekomen om er echt werk van te maken.
Nu wel. Want ik voel dat dit het moment is. Voor mij en voor mijn klanten. Want online programma’s staan meer in de belangstelling dan ooit. Ik ploeter door de begeleidende videolessen heen om de online academie op te tuigen en in te richten.
Ik moet veel bijleren: technisch, didactisch en op het gebied van vormgeving. Maar het lukt.
Donderdag 28 mei 2020
Snel heb ik een superleuke club deelnemers bij elkaar voor mijn eerste vernieuwde programma. Ze staan te trappelen van enthousiasme. Het Verhalenhuis.online is een feit.
Tegelijkertijd blijkt al spoedig dat sommige deelnemers er helemaal doorheen zitten bij hun werk. ‘Corona’ heeft alles op scherp gezet. Vereenzaming maar ook verveling liggen op de loer. Contact met anderen blijkt een enorm belangrijk onderdeel te zijn, hoor ik op onze online bijeenkomsten.
Dankzij het programma weten diverse deelnemers de draad weer op te pakken. Ze zien weer nieuwe perspectieven. Ze krijgen ruimte in hun hoofd en gaan weer vrijer denken.
En het wordt een groep met een intieme sfeer, waarin mensen zich verbonden voelen met elkaar. Online.
Donderdag 20 augustus 2020
De programma’s zijn buitengewoon succesvol verlopen. In totaal hebben vijf groepen meegedaan, veel meer dan ik OOIT bedacht had. Ik heb er een enorme kick van gekregen om de deelnemers aan te moedigen en hun groeisprongen te zien. Ik word ook superblij van de mooie bijdragen van de deelnemers: columns, foto-collages en filmpjes, maar ook een spontane limerick en een nieuwe bedrijfsnaam.
Het is maandenlang lang genieten van mails als deze: “Ik ben weer actiever qua ‘aanpakken’ ipv ‘uitstellen’. Ik leef NU! En realiseer me weer even extra, hoe leuk het is vrij baan te geven aan mijn creativiteit; met of zonder jouw leuke opdrachten.”
Mijn eigen besluit staat ook vast. Ik ga de online academie verder uitbouwen, evenals de bijbehorende 1-op-1-coaching om het verhaal van deelnemers helder te krijgen.
Dat betekent afscheid van mijn werkplek in Leiden, waar ik met mijn teamleden de afgelopen jaren zo veel mooie verhaalprojecten tot stand heb gebracht. Nieuwe plannen, nieuwe wegen inslaan.
Zondag 27 september 2020
Achterin de voorraadkast vind ik het pak knäckebröd terug. Het zijn de paniekcrackers, die ik kocht vlak voordat de lockdown afgekondigd werd. Ik eet de crackers bij ons zondagse ontbijt. De krakende hap voelt als een ritueel, een overgang naar een nieuw verhaal. Eigenlijk zijn deze crackers best lekker.
Heeft ‘corona’ bij jou ook veranderingen aangekondigd?
Heb je een idee voor een switch, waar je verder niets mee doet? Zoek je argumenten om niet in beweging te komen, maar blijf je ondertussen eindeloos piekeren? Of wil je van dat onbestemde gevoel af ‘dat je het niet weet?’ Misschien is dit de vraag: hoe zit het met jouw moed om te stoppen? En daarmee ruimte te geven aan een ander verhaal?
