Na wekenlange hectiek ter voorbereiding van de Nuclear Security Summit hangt er ineens een serene stilte in de wijk. Vrijwel lege straten met magnolia’s, volop in voorjaarstooi. Het enige dat de eigenaardige rust verstoort zijn al die brommende helikopters.
“Weet jij hoe we de NSS noemen”, zegt Caspar Janssens tegen Gerben van den Berg, woordvoerder van de gemeente Den Haag.
Van den Berg is als gemeentevertegenwoordiger aanwezig in lunchroom De Kleine Staat om bewonersvragen te beantwoorden. Hij kijkt Janssens vragend aan. “Nationale Straatspeeldag”, zegt Janssens. Janssens woont aan de parallelweg bij het Statenplein die met hekken afgezet is.
Nu er geen auto's geparkeerd mogen worden, is er een zee van ruimte. Vanmiddag verwacht hij een hoop klasgenoten van zijn dochters die komen hockeyen en rolschaatsen.
Er is alleen één probleempje.
De Limburgse agenten die het plein bewaken, willen niemand toelaten. Tenzij je aangemeld bent voor de officiële lijst voor de hoogst beveiligde zone, dertig meter verderop. Hoe moet dat nou straks met al die kinderen? 
Van den Berg belt direct de ‘coördinator Statenplein’, waarna hij zijn mobiel aan Janssens geeft om de kwestie persoonlijk af te handelen. De kinderen kunnen gewoon komen spelen.
Hoe is de sfeer hier in de Kleine Staat, vraag ik. “Je ziet het”, zegt Van den Berg. “Problemen lossen we heel gemakkelijk op. We kennen elkaar hier." Met een grijs voegt hij daar aan toe: "Echt heel dicht bij de burger.”
De ontlading
Even verderop staan de agenten uit Twente, die ik gisteren sprak. Ze zwaaien me uitbundig toe. Er is vandaag zichtbaar een spanning van iedereen afgevallen.
Ook bij mijzelf bemerk ik dat het onbestemde gevoel van de eerdere dagen ineens verdwenen is. Wel gek, want nu begint de top. “Je zag dat er iedere dag meer veiligheidsvoorzieningen opgebouwd werden”, zegt een hostess van het Media Hospitality Centre in de beveiligde zone. "Dat riep spanning op. We leven hier al maandenlang naar toe. En nu ineens is dat weg."
Ze zit met haar collega van de zon te genieten. Dat mag eigenlijk niet, want ze horen achter de balie te staan. Maar nu het zo rustig is, mag het wel even, meent ze. "We vinden het fantastisch om dit van dichtbij mee te maken. Zo dicht bij Obama, dat maak je maar één keer in je leven mee.”
Entree van Obama
Obama krijgen we in het perscentrum niet te zien, ook al is hij slechts honderd meter van ons verwijderd. Behalve een kleine selectie cameramensen mag niemand getuige zijn van zijn entree in het World Forum. Voor ons zijn er wel talrijke beeldschermen, waarop we zien hoe hij The Beast uitstapt en een grijns naar de camera’s trekt.
Een jonge medewerker van het perscentrum staat vlak bij het beeldscherm te kijken hoe Obama het portier opent. Ze staan samen bijna op ooghoogte. “Als je je nou omdraait, maak ik een foto van jou met Obama”, bied ik aan. Hij loopt verlegen weg.
Vrolijke buurtborrel
Aan het einde van de middag stroomt buurtcafé De Sien vol met buurtbewoners. Wijkoverleg Statenkwartier heeft speciaal voor deze gelegenheid een NSS-borrel georganiseerd.
De stemming is uitgelaten. Na een dag thuiswerken wil iedereen zijn verhaal kwijt.
Gerben van den Berg is er ook weer, nu met burgemeester Van Aartsen erbij. In hun kielzog verschijnen cameraploegen van Hart van Nederland en Omroep West en enkele verslaggevers, die zich een weg banen door de vrolijke menigte.
Handig van de gemeente om hen op de borrel te attenderen. Hier zijn bijna alleen maar buurtbewoners aanwezig, die trots zijn op de stad.
Ik raak zelf aan de praat met de verslaggever van de Volkskrant, die gretig mijn verhaal optekent. Heb je al gehoord hoe de NSS hier heet, vertel ik hem. "Nou, Nationale Straatspeeldag..."
Eerdere expeditieverslagen
Wat is de impact van de Nuclear Security Summit op het dagelijkse leven van de omwonenden? Dagelijks bericht ik over mijn expeditie in onze zwaarbewaakte achtertuin: de Internationale Zone, waar op 24 en 25 maart wereldleiders vergaderen over nucleaire veiligheid.
De eerdere verslagen zijn hier te lezen:
