Natúúrlijk zijn er snipers bij de Nuclear Security Summit, zegt mijn zoon stellig. Hij is als tiener getraind in het spotten van boobytraps en sluipschutters in computergames, dus hij weet precies waar hij op moet letten.
Ik wil bewijzen voor zijn bewering. Beeld. Of desnoods de naam van iemand die het met eigen ogen gezien heeft. Maar mijn zonen kennen niemand die daadwerkelijk ergens een schutter over het dak zag lopen.
Te laat voor de mediapool
Intussen lijkt op de laatste dag van de NSS de aandacht in 'de kooi' wat verslapt: ik kom uitzonderlijk snel langs de beveiliging. Het alarm van het veiligheidspoortje gaat af – dat zal wel weer mijn armband zijn – maar niemand reageert.
Geen bodycheck vandaag.
Ik wandel verder. Maar ik weet dan zelf ook nog niet dat ik een half uur later op minder dan twee meter afstand van Barack Obama zal staan. Dat zal echter niet gebeuren bij de afsluitende persconferentie in het Gemeentemuseum.
Mijn collega staat al in de rij en toont haar sticker met het codewoord mediapool. Zij was al om 7 uur vanochtend aanwezig om die sticker te bemachtigen. Jammer dus voor mij: ik ben te laat. Maar ze stuurt foto’s, belooft ze. 
In de persruimte wordt omgeroepen dat de vertrekkende delegaties te zien zijn bij het OPCW-gebouw. Ik wurm me door een enorme rij vol journalisten die allemaal voor de persconferentie met Obama staan te wachten.
Vooral veel cameramensen, die straks bijna allemaal dezelfde opnamen zullen maken. Wat een gekkigheid. Even verderop staan geen perscollega's, alleen een rijtje medewerkers van de conferentie.
Ik wandel er nieuwsgierig naar toe. Ze hebben allemaal een camera of telefoon in de aanslag. Ook onder de medewerkers is het maken van selfies met Wereldleiders en Beasts enorm populair.
Als de politiemotoren zacht optrekken zie ik dat daarachter een indrukwekkende stoet Amerikaanse auto’s volgt. De beveiliger naast me meent te weten dat Obama in de tweede auto zat. Hij heeft ook net een foto gemaakt. Leuk voor zijn moeder, lacht hij. 
Hij heeft eerder die dag een grote ploeg persoonlijke beveiligers van Obama door de scanners gehaald, zo vertelt hij verder. Zware jongens.
Nu zitten de scherpschutters op de daken van de gebouwen tegenover het World Forum. "En daar in de Toren van Oud", wijst hij. "Bij de bovenste S in het doek is een klein raampje zichtbaar." Ik maak snel een foto. Bewijs!
Even later kuiert premier Mark Rutte voorbij, die net als Obama naar het Gemeentemuseum gaat.
Voor hem geen vervoer per gepantserde auto. Achter de afgeschermde ramen van het museum bekijken ze samen de Victory Boogie Woogie van Mondriaan.
Gelukkig heeft het Gemeentemuseum een - vast driedubbel gescreende - fotograaf van Defensie ingeschakeld, zodat de beelden free publicity kunnen opleveren. Jammer dat Obama op de persconferentie in het Gemeentemuseum voor een saaie blauwe achterwand staat zonder een beetje Mondriaangeel of -rood.
Dit was een uitgelezen kans geweest om goede beelden de wereld in te sturen, net zoals er ook bij de aankleding van het World Forum veel oog is voor details in de vormgeving.
Zelf begrijpt de Amerikaanse president dat belang van beeld als geen ander. Hij prijst Rutte om het decor van de conferentie. "Ik betwijfel of de video's in Washington bij de volgende conferentie in 2016 net zo goed zijn als hier."
's Avonds gaan de hekken open.
We mogen als buurtbewoners in het World Forum de conferentiezalen bezichtigen. Ook hier klikken heel veel camera's. Want hoe laat je anders aan je familie en kennissen zien dat je even mocht ronddwalen in de zaal waar presidenten en andere wereldleiders hun onderonsjes hielden?
Nu wordt het afkicken van de NSS.
We gaan het missen: de gemoedelijke atmosfeer, de enthousiaste en inmiddels oververmoeide conferentiemedewerkers en de grote schijnwerpers op Den Haag. Bijzonder dat op een halve vierkante meter een wereldconferentie, een G7-top in het Catshuis en de bezichtiging van topkunst in het Gemeentemuseum samengebracht konden worden.
Het was inderdaad mogelijk om zo'n enorme conferentie vlak naast een dichtbevolkte woonwijk gladjes te laten verlopen, waardoor Den Haag zich trots kon presenteren als internationale stad.
Het is voorbij. Gelukkig hebben we de foto's nog.
Eerdere expeditieverslagen
Wat is de impact van de Nuclear Security Summit op het dagelijkse leven van de omwonenden? Dagelijks bericht ik over mijn expeditie in onze zwaarbewaakte achtertuin: de Internationale Zone, waar op 24 en 25 maart wereldleiders vergaderen over nucleaire veiligheid. De eerdere verslagen zijn hier te lezen:
