Nee, ik ben geen sporter

Deze zomer heb ik dagenlang achter elkaar gewandeld. Enkele keren meer dan twintig kilometer per dag. En vrijwel moeiteloos.

Daar was ik behoorlijk verbaasd over. Sinds mijn vroege jeugd zeg ik al tegen mijzelf dat ik geen sporter ben. 

Of het nu tennis is, zwemmen of fitness… ik heb het allemaal gedaan, maar geen enkele sport maakte me blij. 

Zelfs bowling vind ik verschrikkelijk. 

Dat is het verhaal dat ik al tientallen jaren tegen mezelf vertel. 

Zoals jij misschien wel tegen jezelf vertelt dat je telkens goedgemutst aan een nieuw plan begint, maar dat je het nooit voltooit. Want jij bent immers geen afmaker. 

Of dat je graag een boek wilt schrijven, maar dat daar toch niemand op zit te wachten. 

Want je bent geen echte schrijver. 

Toch weet ik maar al te goed dat bewegen belangrijk is om langdurig fit te blijven. 

Nu zijn er drie bewegingen die ik wél leuk vind: wandelen, fietsen en dansen. En misschien mag ik yoga er ook bij noemen. Dat deed ik ruim twintig jaar, maar dat werd bij ons thuis niet als sport gezien :) 

Op een zeker moment ben ik mezelf een persoon gaan noemen die graag wandelt, fietst en danst. 

Ik ga zo veel mogelijk per fiets en trein naar mijn afspraken. Met tussendoor een danshuppel kom ik onderweg toe aan behoorlijk wat beweging.

Onze gezinsauto hebben we vorig jaar zelfs weggedaan. 

Het wordt nogal eens raar gevonden als ik weer eens twintig minuten aan de wandel ben voordat ik op een afspraak arriveer. 

Maakt niet uit, want het bevalt mij uitstekend. Ja, het kost meestal meer tijd dan een autorit. Ik denk anders, want ik reken het gewoon tot mijn dagelijkse portie bewegingstijd. 

Liever buiten dan in de sportschool.

Ik noem mezelf nog steeds geen sporter, maar ik ben wél een wandelaar, fietser en danser. Dat is mijn identiteit.

Tot mijn grote verbazing blijk ik nu bij mensen in mijn directe omgeving te boek te staan als een sportieveling. 

Het kan gewoon een besluit zijn om een ander verhaal te vertellen. 

Als je denkt dat je iets niet kan (of dat je iets niet bent), dan ben je elke keer via een interne dialoog bezig om dat aan jezelf te bewijzen. Met een nieuw verhaal laat je jezelf zien dat het wel kan.

Zeg daarom tegen jezelf: ik ben iemand die daadwerkelijk doet wat ik belangrijk vind. Of je zegt: ik ben een persoon die zijn plannen daadwerkelijk uitvoert. 

Nog gewaagder? Als je van een schrijvend leven droomt, zeg dan: ik ben auteur. 

Stap voor stap wandel je naar een ander verhaal. 

Kort vraagje aan jou: wat vertel jij aan jezelf?