Zo lang ik me kan herinneren is mijn voornaam een tongbreker. Zonder dat mensen het in de gaten hebben, belanden ze daarbij op het verkeerde spoor voor de uitspraak. De meeste mensen noemen me Sie-grid in plaats van Sig-rid.
Kenneth kwam als asielzoeker vanuit Suriname naar Nederland en leefde daarna jarenlang van een uitkering. Vijf jaar lang deed zijn verwarming het niet en had hij allerlei schulden.
Het project waar ze aan werkte, viel bij nader inzien vies tegen. Waar ze gewoonlijk borrelde en bruiste, vond ze haar werk nu ronduit saai. Het allerlastigst vond ze het gemis aan de geluiden van werkende mensen om haar heen, waar ze zo goed op gedijde.
Als je maar één herinnering mag meenemen naar het hiernamaals, welke zou je dan kiezen?
“Dit moet je even lezen”, zei iemand laatst tegen mij. Ze had een zorgvuldig geformuleerde mail ontvangen van Karel, een van de hoogste bazen van haar bedrijf. Met een verhaal over zijn schoonmoeder die euthanasie zou krijgen. Een gebeurtenis die hem en zijn vrouw enorm raakte.
Word jij ook zo ongeduldig als mensen langdradig zijn? Of nog erger, allerlei onzin uitkramen en eigenlijk maar wat aan keuvelen zonder dat het einde in zicht is?
Hoe vind je nieuwe pijlers voor de toekomst? Op zoek naar (nieuw) houvast als je toekomstige werk op losse schroeven staat.
Als er een crisis uitbreekt, ben ik niet op mijn sterkst. Niet in het begin, in ieder geval. Ik weet dat uit een heftige ervaring bij een crisis van jaren geleden, de Bijlmerramp.
We houden tijdens de corona-crisis diepe behoefte aan het delen van verhalen, al doen we dat nu digitaal of op veilige afstand. Verhalen delen, dat geeft kalmte. Verhalen geven betekenis aan alle verwarring en onzekerheid. En ze helpen ons om onze eigen plek weer te zien.
Maak de verhalen uit je eigen leven toegankelijk. Daarmee leid je een voller leven en kun je een grotere impact op anderen hebben. Deze verzameling groeit uit tot een databank van verhalen: een waardevolle schatkamer waaruit je altijd verhalen kunt putten.