Wat gebeurt er als twee virussen elkaar ontmoeten? In dit geval het verhalenvirus, dat onverhoeds het vijandige coronavirus op zijn pad vindt?
Het klinkt als het klassieke begin van een verhaal over good guys en bad guys. Storytellingexperts spreken graag van een ‘verhalenvirus’ om daarmee de aanstekelijke werking van verhalen aan te duiden.
In dit geval gaat het om storytellers die verhalen toepassen om iets te bereiken in en voor organisaties: verbindingen tot stand brengen, veranderingen aanwakkeren of leerervaringen verankeren.
Ze organiseren superspreading events om mensen te besmetten met de warme genegenheid voor verhalen en hun superkrachten. Of ze brengen mensen juist bijeen in intieme ruimten om verhalen te delen en de betekenis te duiden.
Door Covid-19 ging dat ineens niet meer door.
Van de ene dag op de andere liepen agenda’s leeg. Dat was schrikken. Want hoe ga je verder als je werk bestaat uit het delen, analyseren, vormen en verspreiden van verhalen? Wat doe je als het podium, de trainingsruimten, de koffiekamers, de vuurplaatsen en de vergaderzalen niet meer beschikbaar zijn voor jouw werk?
Dit najaar kwam ik op het idee om storytelling-experts te raadplegen over de trends die zij op dit moment zien. Ik verzamelde hun bevindingen: hun worstelingen, maar ook hun inventieve manieren om zichzelf als storytelling-specialist opnieuw uit te vinden. Een deel van deze experts werkt samen in het Storytelling Gilde.
Dit netwerk van storytellingspecialisten vormde de basis voor het ophalen van deze persoonlijke verhalen en trendverwachtingen. Daarnaast heb ik enkele andere vakgenoten gevraagd om hun visie en ervaringen te delen.
Uit deze verhalen bleek dat de maatregelen rondom het coronavirus erin gehakt hadden.
Sommige storytellingspecialisten zagen zich genoodzaakt om het over een andere boeg te gooien.
Anderen zagen hoe hun werk juist in een stroomversnelling kwam en beleefden zelfs het beste jaar in hun professionele bestaan. Werken vanaf de thuiswerkplek of in een trainingszaal vroeg in ieder geval om veel inventiviteit.
Voortaan moesten online bijeenkomsten een kampvuurgevoel oproepen. Er kwamen andere vormen en toepassingen, die de meesten daarvoor nog nooit beoefend hadden.
Ondertussen bleef het verhalenvirus voortwoekeren.
Covid-19 kreeg het verhalenvirus niet klein. De epidemie leidde juist tot een explosie aan nieuwe verhalen (inclusief nepverhalen). Organisaties bedankten hun medewerkers met verhalen. Ze leerden van verhalen. En ze gingen met verhalen werken om betere verbindingen tot stand te brengen bij de online samenwerking.
Een crisis luidt vaak een transformatie in.
En storytelling-experts weten dat als geen ander. Onverwachts bleken er voordelen te zitten aan online werken met verhalen. Er kon vaak meer dan gedacht. Good guy versus bad guy, zo een-dimensionaal was dit verhaal helemaal niet.
Hun ervaringen laten zien dat het werken met storytelling van groot belang is. Misschien wel belangrijker dan ooit. Uit hun ervaringen destilleerde ik een serie trends op het gebied van storytelling.
En er is nog veel meer mogelijk.
Online en op allerlei andere plekken in organisaties. Want natuurlijk zijn ook storytellers nooit te oud om veranderingen te omarmen. Sterker nog, zij floreren daarbij.
