Achteraf was ik een pionier

Onze zoon is deze week 25 jaar geworden. En dus ben ik een kwart eeuw moeder. Voor ons beiden een mijlpaal.

Dat ik een goede moeder kon zijn, dat voelde ik wel. Maar dat ik ook een goede werkende moeder kon zijn, dat heb ik dik moeten bewijzen.

Het managementteam van mijn toenmalige werkgever schrok zich een hoedje toen ik - zwanger en wel - mijn wens uitsprak om vier dagen te gaan werken in plaats van vijf.

Formeel mocht dat.

Wettelijk gezien konden ze het niet eens weigeren. 

Maar de cultuur op de werkvloer zag er heel anders uit. Niemand in een soortgelijke functie werkte vier dagen. Er was trouwens ook geen enkele vrouwelijke collega op een soortgelijke positie.

Het managementteam trok zich plechtig terug voor overleg en gaf me uiteindelijk het voordeel van de twijfel. Ik mocht terugschakelen naar vier dagen, maar wel onder een belangrijke voorwaarde. Eerst één jaar op proef.

Na mijn zwangerschapsverlof (die ook al een schokgolf veroorzaakte) kreeg ik zo op vrijdag mijn mama-dag.

Maar ik moest wel bewijzen dat het mogelijk was om mijn werk in vier dagen te doen in plaats van vijf. Daarom werkte ik vooruit en haalde van alles uit de kast om op Vrijdag Mamadag niets belangwekkends te missen.

Het babyslaapje betekende meteen achter de computer. Niemand mocht hier last van hebben.

Na een jaar kwam de hoogste baas op bezoek. 

Tijdens de lunch zouden we de proef evalueren. Ik maakte me zorgen en had bewijzen verzameld van al mijn inspanningen.

"Het ging eigenlijk wel goed hè", zei de baas, toen we naar het lunchadres liepen. Dat was het.

Achteraf bleek ik een pionier te zijn geweest. 

Heel wat vrouwelijke collega's hebben naar mijn voorbeeld verwezen toen zij ook parttime wilden gaan werken.

Zo kun je ineens in een rol terecht komen die je voor jezelf nooit uitgedacht had, maar die je dus wel onverwachts in je schoot geworpen krijgt. Soms kan die rol zelfs uitgroeien tot een missie: de vrijheid om zelf sturing te geven aan je (werkende) leven.

Zo nu en dan moet je een vrijmoedige stap naar voren zetten. En maar zien wat er van komt.