Hoe die stemmen in mijn hoofd mij onnodig tegenhielden

Jij bent een introverte persoon, toch? Dat zeiden twee mensen laatst tegen mij.

Ooit zou ik dat een pijnlijke opmerking hebben gevonden.

Het zou me namelijk direct terugvoeren naar de lagere school, waar onder mijn rapporten met uitstekende cijfers steevast een opmerking van de juf of meester stond over mijn verpletterende verlegenheid.

Ik zou weer denken aan alle grondig voorbereide spreekbeurten die verpest werden door de opmerking dat ik zo zenuwachtig was geweest.

En ik zou weer de twijfel voelen of ik wel journalist kon worden (mijn droombaan sinds mijn vroege jeugd) als ik geen haantje-de-voorste was.

Maar dat was toen.

Nu deed het me tot mijn verrassing niet zo veel. Ik knikte naar de mensen die me introvert hadden genoemd. Ik heb inderdaad meer introverte dan extraverte eigenschappen, beaamde ik. 

Lange tijd wist ik dat overigens niet zeker. Ik haal namelijk veel energie uit gesprekken met mensen. Ze prikkelen me tot ideeën. En dat lijkt me helemaal niet zo introvert. 

Maar inmiddels weet ik dat de meeste mensen een mix van beide types zijn. En dat het vooral gaat over verschillen in de manier van informatieverwerking. Extraverte types denken terwijl ze praten.

Ik overdenk liever eerst de zaken voordat ik ze uitspreek.

De ene aanpak is niet beter dan de andere, het is gewoon anders. Schrijven is voor mij de ideale manier om gedachten te verwerken en te verhelderen én om mijn ideeën de wereld in te sturen. 

Zo schreef ik een poos geleden een blog over een authentiek verhaal om helder te krijgen wat dat woord authenticiteit voor mij bekent. En juist dat blog bracht laatst enkele nieuwe opdrachtgevers op mijn weg, want voor hen was dit blog helemaal raak geweest. Ze reden zelfs dik twee uur met de auto om persoonlijk met mij kennis te maken.

Wauw!

Ik vind het enorm bevrijdend dat je een idee in de wereld kunt zetten op een manier die bij jou past. Voor mij is dat bloggen, voor jou is dat wellicht een andere manier.

Je wilt bijvoorbeeld mensen de waarde van muziek leren bij het herstel van een ziekte. Je droomt ervan eindelijk dat boek of die documentaire te maken. Of je wilt iets aan discriminatie op de arbeidsmarkt doen met een slim plan.

Doordacht, spontaan of energiek. Met koffiedrinken met mensen uit je netwerk. Met het beklimmen van de zeepkist. Of met doordachte blog-artikelen.

Alles kan.

Ook als je géén tafelspringer bent, net zoals ik. Het gaat erom dat je wél zichtbaar durft te zijn met je plan of je idee. Mensen kunnen niet voor je kiezen als ze je niet kennen of niet kunnen vinden. 

Het mooie is: als je het op jouw manier doet kom je het verst.