Zichtbaar binnen de sluitertijd

In 1838 of 1839 werd de allereerste foto genomen van twee mensen. En waarschijnlijk ook nog onbedoeld. 

Louis Daguerre nam in die periode een foto van de Boulevard du Temple in Parijs. Een enorme mijlpaal in de geschiedenis van de fotografie en de mensheid als geheel.

Vandaag de dag lijkt deze foto misschien niet zo bijzonder. Je ontwaart huizen, bobbelige straatstenen, scherpe bomen en de bekende Parijse daken met schoorstenen. Je ziet ook krassen, vlekken en korrels.

Toch is er iets opmerkelijks aan de hand: de boulevard is vrijwel verlaten. 

Bijna spookachtig.

Dat is wonderlijk, want op dit soort straten krioelde het juist van de werklieden, winkelende mensen, koetsen, karren en nog veel meer.

Als je langer kijkt, ontwaar je in de linker benedenhoek toch twee menselijke figuren. Ze hebben een beetje vage omtrekken, alsof ze er niet helemaal bijhoren. De linker figuur lijkt zelfs te zweven, want zijn voeten ontbreken.

Ze ontroeren me, want ze hadden geen idee dat ze als allereerste mensen in de geschiedenis zijn vastgelegd op een foto. Ook voor de fotograaf moeten ze een grote verrassing zijn geweest.

Daguerre moest bij zijn fotografie gebruik maken van een lange sluitertijd, vermoedelijk zo'n 4 tot 5 minuten. Alle mensen en vervoermiddelen in de drukke straat bewogen te snel om te kunnen worden vastgelegd.

Verdwenen in de sluitertijd.

Maar die twee mensen, waarschijnlijk een schoenenpoetser en zijn klant stonden langere tijd op één plek en zijn daardoor wel vereeuwigd.

Voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid werden echte mensen vastgelegd op een echt moment.

Deze personen hadden natuurlijk geen idee dat ze samen een keerpunt vormden.

Waarschijnlijk maakten ze een kort praatje. Of misschien had de klant daar zelfs helemaal geen zin in, omdat hij ongeduldig zijn weg wilde vervolgen.

Toch herinnert hun onbedoelde zichtbaarheid ons eraan dat elke persoon, elk moment en elke gebeurtenis waardevol kan zijn. 

Alle momenten in ons leven kunnen ertoe doen. Ze hebben allemaal de mogelijkheid om uit te groeien tot een mijlpaal in de geschiedenis.

Grootsheid zit eigenlijk altijd in iets miniems.

In die ene piepkleine stap die je neemt. In dat vluchtige gebaar. In enkele minuten stilstaan bij de schoenenpoetser.