In het katholieke Noord-Brabant stierven eind negentiende eeuw steeds meer baby's. De Tilburgse wetenschapper Evelien Walhout ontdekte wat de oorzaak was van de babysterfte. Maar zij ontdekte ook dat kleine groepen mensen hun eigen plan trokken.
Soms hoor je iets dat je niet kúnt maar zeker ook niet wílt geloven.
Mijn oom vertelde me deze week dat in zijn opa’s familie slechts 3 van de 15 kinderen waren blijven leven. De meesten waren zelfs niet ouder geworden dan een jaar of twee.
Oorzaak: koeienmelk.
Verbijsterend, ook 150 jaar later. Vooral vanwege de redenen waarom ouders deze voedingskeuze maakten voor hun kinderen.
In het katholieke Brabant van eind negentiende eeuw was moedermelk taboe. In plaats daarvan kregen de kleintjes koeien- of geitenmelk.
Vaak was die melk bedorven door de slechte hygiënische omstandigheden. Of de melk werd aangelengd met vervuild water. Het gevolg was dat jonge kinderen massaal stierven aan diarree en andere spijsverteringsziektes.
Zoiets is met de kennis van nu ongelooflijk.
Toen eigenlijk ook al, want de kennis over de gezonde eigenschappen van moedermelk was er volop.
De oorzaak: de katholieke kerk voerde actief campagne tegen moedermelk.
De geestelijken vonden borstvoeding geven onzedig. Bovendien hadden ze er belang bij dat moeders hun kinderen niet de borst gaven. Zonder borstvoeding waren moeders namelijk weer extra snel vruchtbaar. Dat paste in de strategie van de kerk om het katholieke deel van de bevolking exponentieel te laten groeien.
Als ik daar over nadenk, word ik helemaal niet goed.
Door deze campagne gingen er extra veel baby’s dood, zodat de moeders extra snel weer zwanger konden worden…
Onthutsend verhaal. Voor wie nog meer wil weten: het staat allemaal te lezen in het proefschrift van Evelien Walhout uit 2019.
Gelukkig waren er ook mensen die hun eigen pad kozen.
Mensen die de dokter vertrouwden met zijn kennis over gezonde voeding voor baby's, ook al was de dokter niet katholiek.
Vrouwen die hun eigen plan trokken in plaats van het plan van meneer pastoor.
Deze moeders redden letterlijk levens. Van hun pasgeborenen, maar ook van zichzelf. Want welke moeder (en uiteraard ook vaders) zou niet totaal gebroken zijn als haar gezin grotendeels sterft.
Het lijkt allemaal lang geleden, maar eigenlijk is de boodschap super actueel.
Jij kunt het ook anders doen als het over jouw eigen leven en werk gaat.
Het verschil maken met je werk. Met jouw verhaal als jouw identiteitsdrager.
Dat vraagt moed. Maar het levert ook wat op, namelijk diepe vervulling.
Dat wens ik je toe in 2022.
Vervulling in je bestaan, omdat je de verantwoordelijkheid neemt voor je eigen verhaal.
En eerlijk, ik zeg het ook tegen mezelf. Want ik schrijf dit om jou en mij hierover te inspireren.
Een fijne jaarwisseling gewenst en een super goede start van 2022. Heel graag tot dan!
