Hoe geef je scholieren een stem in een overgangsperiode die voor velen als een sprong in het diepe voelt? Dat was mijn uitdaging toen ik besloot een verhaalkring te organiseren met leerlingen van 5 havo.
Het idee was eenvoudig: verhalen delen over de overstap naar het hoger onderwijs. Hun twijfels, hun dromen, en de mensen die hen op weg helpen.
Ik werk al een tijdje aan een serie artikelen over de studiekeuze van havo-leerlingen. Toen mijn opdrachtgever enthousiast reageerde op het idee voor een verhaalkring, koppelde zij mij direct aan de decaan van De Brug. Deze mytylschool in Rotterdam begeleidt scholieren met een lichamelijke en/of meervoudige beperking. De decaan reageerde direct positief en regelde dat ik het mentoruur kon gebruiken. Daarmee was de basis gelegd.
Voorbereiding met dierenkaarten
Ik wilde het gesprek luchtig en toegankelijk maken en koos voor dierenkaarten als startpunt. De kaarten dienden als metaforen voor de superkrachten van de leerlingen. Wat kan jou helpen in je overstap? Welke eigenschappen herken je in jezelf?
De tieners verzamelden zich rond de tafel. Ik spreidde de dierenkaarten uit en al snel koos iedereen een kaart. een eekhoorn, een tijger en zelfs een wesp.
Eén meisje koos een poes: “Omdat die schattig is,” zei ze zacht. Ik vroeg verder maar ze wist het antwoord niet. Haar persoonlijke begeleider zat naast haar. Ze keken alleen maar en zwegen. Halverwege de sessie vertrokken ze samen.
Een onverwachte stilte volgde. Ik aarzelde. Hoe ga je verder als iemand verdwijnt uit de kring?
Met de andere leerlingen ontspon zich toch een prachtig gesprek. Een scholier koos de eekhoorn en vertelde hoe ze met zorg haar overstap naar het vwo voorbereidt, al maakt de spanning haar soms onzeker. Een andere leerling vertelde hoe hij journalistiek wilde studeren, ondanks een omweg die hij hiervoor moest nemen.
Het werden gesprekken over praktische keuzes, dromen, en drempels. Heel herkenbaar en tegelijk bijzonder door de persoonlijke inkijkjes.
De dierenkaarten werkten goed als ijsbreker en metafoor.
Tegelijkertijd vormde de sessie ook een leermoment. Hoe geef je leerlingen met uiteenlopende behoeften en niveaus allemaal een even grote stem?
De kring moest ook eerder eindigen dan gepland, want de busjes stonden al klaar. Het vroeg al met al de nodige flexibiliteit om soepel in te spelen op de situaties die zich hier voordeden.
Toch stapte ik met voldoening de school uit. De verhalen, hoe klein soms ook, hadden hun weg gevonden. En daar begint het, in de kracht van delen, luisteren, en samen betekenis geven aan een spannende nieuwe stap.
