Wat is de meest rampzalige boekpresentatie ooit? Er kan van alles misgaan, maar ik denk dat deze hoog scoort: een presentatie waar de boeken ontbreken.
Dat is precies wat mij een paar jaar geleden overkwam. Ik had een boek gemaakt voor een grote organisatie die in zwaar weer was geraakt. Het boek markeerde een omslagmoment naar betere tijden en zou daarom groots gepresenteerd worden tijdens hun event..
Alles leek tot in de puntjes geregeld: de speech van de bestuurder, de officiële onthulling van mijn boek en een zaal vol verwachtingsvolle mensen.
Maar net voordat de bijeenkomst begon, boog mijn contactpersoon zich naar me toe en fluisterde: “De boeken zijn naar het verkeerde adres gestuurd.”
Het voelde alsof de lucht uit mijn lijf werd gezogen.
Ondertussen ging de bijeenkomst van start alsof er niets aan de hand was, met toespraken en plichtplegingen. Het boek werd slechts vluchtig genoemd, zodat de meeste mensen in de zaal niets in de gaten hadden.
Geen tromgeroffel, geen onthulling, geen warme woorden. En geen ritueel om samen weer op weg te gaan naar betere tijden.
In plaats van een gevoel van trots bleef ik achter met een leeg, verdoofd gevoel. Uiteindelijk kreeg ik mijn eigen boek thuisgestuurd. Per post. Het voelde als een afgekoeld gerecht dat ik zelf maar moest opwarmen.
Toen Anja Neubauer (illustrator) en ik deze week ons nieuwe boek Expeditie Eigen Stem presenteerden, kozen we bewust voor iets persoonlijks. Geen formele bijeenkomst, maar een intieme, speelse setting met een klein gezelschap.
We nodigden de gasten uit hun dromen met elkaar te delen, net zoals wij dat hadden gedaan tijdens het creëren van ons boek. We zagen mensen glimmen, omdat ze hun droom hardop uitspraken en aanmoedigingen kregen van anderen.
Ook voor de officiële uitreiking hadden we iets anders bedacht. We hadden het boek verstopt, zodat onze gasten als foeragerende vogels de ruimte konden doorzoeken.
En geen zorgen over de boeken: de volle dozen stonden klaar in de coulissen.
De boekpresentatie overtrof mijn verwachtingen.
Geen strakke powerpoints, maar openhartige gesprekken, lachende gezichten en lezers die blij naar huis gingen met ons boek. Dit is precies wat Anja en ik bedoelen met ‘je eigen stem vinden’: dingen doen op jouw manier, zoals het het beste bij jou past.
