Misschien heb je al duizend keer geaarzeld over een nieuwe stap die je wilt zetten. Als je maar niet verder komt, kijk dan eens met andere ogen naar jouw vraagstuk.
Een groep jagers in de Verenigde Staten - ze staan inmiddels bekend als native Americans - had geen idee meer waar ze nog konden jagen. Ze hadden al hun vaste routes al gehad, maar nergens was nog wild te vinden.
Vol frustratie keerden ze terug bij hun leider. De leider pakte een gedroogd stuk leer en kreukelde het. Vol verbazing keken de jagers toe. Hun leider streek het stuk leer zo goed mogelijk glad. De vouwlijnen leken samen een soort landkaart te vormen.
Ga hier zoeken, zei de leider.
De jagers gingen weer op weg.
Dit keer vonden ze wel genoeg dieren om op te jagen. Door de ‘landkaart’ die zij meegenomen hadden, zagen ze het landschap met andere ogen. Pas als je ergens met andere ogen naar kijkt, zie je de mogelijkheden. Dat vraagt om anders kaderen, uitzoomen of juist er met je neus bovenop gaan zitten. 
Zo is het ook in de huidige tijd.
Als je enorm twijfelt over een nieuwe stap, zie je de mogelijkheden vaak niet. Je denkt vanuit je bestaande situatie, niet over wat het je allemaal kan opleveren. Zeker als het een spannende stap is, houdt je ego je tegen.
Ik noem hem wel eens je troeteldraak. Hij zegt dingen tegen je als: hoe kan dat nou werken? Heb je daar wel tijd voor? En als hij echt vilein uit de hoek komt: als het een mislukking wordt, ben jij ook mislukt. Goed bedoeld, want je ego wil je beschermen.
Maar zijn het ook terechte opmerkingen? Je weet het simpelweg niet, want je hebt het nooit geprobeerd.
Maar als je altijd hetzelfde doet, krijg je meer van hetzelfde. Je blijft dus in hetzelfde kringetje ronddraaien. Zo kom je nooit tot persoonlijke vernieuwing. En je ziet geen nieuwe mogelijkheden. Dan blijf je net als die jagers het wild steeds mislopen.
Deze week las ik een prachtig verhaal over het Amsterdamse maatpakkenlabel Pakkend. Ondernemer Chris van Luxemburg durfde een gedachtesprong te maken en daardoor nieuwe mogelijkheden te ontdekken.
Het viel Chris op dat jasjes om de haverklap naar de stomerij moesten.
Veel mensen niezen tegenwoordig namelijk corona-veilig in de elleboogholte. Maar hoe maak je die colberts dan weer schoon?
Hij dacht terug aan de stukken stof die vroeger wel eens op colberts zaten om elleboogpunten te beschermen. Ze zijn helemaal uit het straatbeeld verdwenen, dus hij had makkelijk kunnen denken dat hij niet zoiets ouderwets uit de kast moest halen.
Maar dat deed hij wel.
Het bedrijf gaf de elleboogstukken een andere plek: in de oksels. Dat leidde tot het ontwerp van corona-colberts met afneembare stukken aan de binnenkant van de mouw.
De stukken zijn gemaakt van een speciale leersoort. Natuurlijk spul dat goed afneembaar is met een ontsmettend doekje.
Hoe ga jij met andere ogen kijken?
