Blijf je binnen de perken of maak je het wild en schurend? Wat de tuinontwerper mij leerde over storytelling.
Geen armoedig grasveldje meer, maar een knusse stadstuin met een zitje en vooral veel bloemen en kruiden: dat was onze grote droom. We vroegen twee tuinontwerpers om langs te komen en een aanbod te doen om onze tuin opnieuw in te richten.
De eerste tuinontwerper was een ingetogen man die met een kritische blik onze sjofele tuin inspecteerde. Ik had de klimop te veel laten woekeren rondom de stam van de lijsterbes, wees hij. Zo joeg ik de boom een langzame wurgdood in. Een echte deskundige, dacht ik bij mezelf.
Verliefd op de tuinmuren
Tot mijn grote verbazing wijdde de tweede tuinontwerper geen woord aan de planten. Wel was hij onmiddellijk opgetogen over onze oude tuinmuren. Als ons huis te koop zou staan, zou hij het alleen al vanwege deze muren meteen willen hebben, verklaarde hij enthousiast.
Hij wist te vertellen waar de verschillende typen bakstenen vandaan kwamen en wees me op diverse andere bijzonderheden rondom de stenen.
Zó had ik die muren nooit bekeken.
Het waren stenen met verhalen.
In zijn navolging raakte ik helemaal verliefd op de muren. Het mag duidelijk zijn welke ontwerper de opdracht kreeg om met onze tuin aan de slag te gaan. 
Planten dwars door elkaar
Er volgden nog meer verrassingen, want de ontwerper bleek nogal eigenzinnige ideeën te hebben over tuininrichting. Hij plantte een witte rozenstruik bijna bovenop een vijgenboom, zodat ze met elkaar verstrengeld raakten. Hij vervulde mijn wens voor veel oranje bloemen, maar tartte mijn kleurgevoel door er ook een hoop roze plantjes dwars doorheen te zetten.
Hij plaatste extra muurtjes als omheining voor de planten, maar haalde ook een deel van de terrasbestrating weer weg, zodat buiten de omheining kruipplanten konden verwilderen.
En wat de oude muur betreft: bij één stukje hield ik vol dat de verfvlekken op de stenen toch bijzonder lelijk waren. Camoufleren met een klimplant, suggereerde ik. Maar hij tergde me opnieuw door de verafschuwde verfvlekken juist te accentueren met een klimplant met gevlekte bladeren.
Dankzij zijn gewaagde ingrepen kreeg ik een paradijsje.
Wat was ik blij met het resultaat!
Alles netjes in model?
Als ik een vraag krijg over storytelling, denk ik vaak terug aan deze twee tuinontwerpers, die een compleet andere visie hadden. Je kunt een tuin voor ogen hebben waar iedere plant tot zijn recht komt en waar de struiken netjes in model geschoren zijn.
De klimop wordt keurig weggesnoeid bij de boomstam, alle planten krijgen voldoende licht en ruimte, lelijke plekken zijn aan het zicht onttrokken. Of je kunt een tuin ontwerpen waarin de planten een wild verbond met elkaar aangaan.
Waar vlekpatronen op bladeren en muren onverwachts met elkaar harmoniëren. En waar knallende kleurencombinaties te zien zijn.
Deze laatste tuin daagt de kijker uit.
Je kunt er steeds iets nieuws in ontdekken, want er zitten meerdere lagen in. Dat heeft een verbluffende aantrekkingskracht. Verhalen dienen wat mij betreft ook zo te zijn.
Natuurlijk dienen de vaste verhaalelementen erin te zitten, maar veel interessanter is hoe ze tot leven gewekt worden en onverwachte verbanden aangaan. Soms terg je anderen daarmee, maar er gebeurt wel wat. Laat duizend bloemen bloeien: geschakeerd, spannend en vol betekenis.
