Alles wat je overkomt is een verhaal. Dat geldt voor bijzondere en epische momenten, maar ook fouten, misverstanden en blunders.
Nogal wat mensen denken dat het iets ingewikkelds is, dat storytellen.
Dat ze een verhaal moeten vertellen over de meest kwetsbare momenten uit hun leven. Of dat het een veelomvattend verhaal moet zijn dat diepe lagen bevat. En dat een verhaal in ieder geval lang moet duren.
Alles is een verhaal.
Toch kan een memorabel verhaal ook iets zijn dat je in 60 seconden is overkomen. Een moment waarbij je bijvoorbeeld iets hebt geleerd of waarbij het anders ging dan gedacht.
Less is more: hoe simpeler de les of gebeurtenis, hoe makkelijker het blijft hangen.
Zelf een verhaal van 60 seconden vinden?
Denk aan iets grappigs dat je overkomen is. Een misverstand. Iets dat anders liep dan anders. Als je je publiek kunt laten ervaren ‘ja dat heb ik ook’ is dat eigenlijk al genoeg.
Je herkent zo’n verhaal vaak aan een ommekeer. Er is een VOOR en een NA te onderscheiden, hoe klein ook.
Zo’n miniverhaal is bijvoorbeeld het volgende verhaal uit de veelgelezen rubriek Ik uit NRC:
Twee meisjes met een bezem staan voor mijn deur, ik schat ze 8 en 10 jaar. “Heeft u nog een heitje voor een karweitje?”
Ik verberg mijn verbazing over het gebruik van deze ‘vooroorlogse’ uitdrukking.
“Jullie mogen mijn voortuin wel vegen.”
Terwijl ze daar enthousiast mee bezig zijn, vraagt de jongste aan haar vriendinnetje: “Wat betekent eigenlijk ‘een karweitje’?” Hilde Janssen, 13 maart 2021 in NRC
Je voelt vanzelf wel aan wat je moet vertellen om je lezer mee te nemen.
Bij dit ultrakorte verhaal zijn bijvoorbeeld nauwelijks details nodig. We hoeven niet te weten waar en wanneer dit precies plaatsvindt. De leeftijd van de kinderen is wel relevant om het verhaal te begrijpen. En dat de kinderen de voortuin gaan vegen, geeft precies genoeg kleur aan het verhaal.
Leid je publiek vervolgens met zachte hand naar de climax.
Dat is het moment waarop er iets onverwachts gebeurt of het moment dat de verteller een inzicht krijgt. Maak je punt, want je lezer analyseert voortdurend waar het verhaal gaat eindigen en wat de betekenis is.
Zoals je aan het bovenstaande verhaal ziet, hoef je die clou er niet duimendik bovenop te leggen. Je lezer trekt zijn eigen conclusie wel. Scheelt weer verteltijd.
