Waarom gaan mensen op reis naar godvergeten oorden of zoeken ze vrijwillig andere ellende op? Omdat ze elkaar straks treffen aan het leukste tafeltje in het bejaardenhuis.
Sommige mensen gaan het liefst op expeditie als ze de kans krijgen.
Ze gaan bijvoorbeeld naar oorden waar het twintig graden vriest, zodat ze voortdurend bij elkaar moeten checken of ze nog wel goed beschermd zijn tegen bevriezende tenen of oorschelpen.
Andere mensen zijn gek op landen waar je ondefinieerbare gerechten moet eten.
Of ze bezoeken plekken waar het oversteken van een straat al een levensbedreigende gebeurtenis is.
Jelle Brandt Corstius schreef voor dit soort reisbestemmingen ooit eens een interessant boekje: de Universele Reisgids voor Moeilijke landen. Hij deelde daarin een reeks indrukwekkende tips, variërend van het pijnloos doorslikken van vieze hapjes tot je actieplan wanneer je in een hatseflats beroofd wordt door een aap.
Maar ook hoe je omgaat met mensen die je met een dringende blik aanklampen, omdat ze in schrijnende armoede verkeren. Wat ik zelf ooit het moeilijkste vond in dit soort onmogelijke landen: hoe je met mildheid en liefde reageert op de sloeber zonder schoenen, die je zojuist heeft proberen af te zetten.
Dat roept de vraag op waarom je er überhaupt aan zou beginnen.
Waarom maken mensen volledig vrijwillig dit soort tochten?
Voor Jelle Brandt Corstius gold dat trouwens ook.
Hij maakte ooit een tv-serie over Rusland, waarbij hij met zijn regisseur de meest lamlendige plekken bezocht. Als ze weer eens in zo'n godvergeten oord waren beland, sprak zijn regisseur altijd deze onvergetelijke woorden uit:
"Vergeet niet, als wij oud zijn, zitten wij aan het leukste tafeltje in het bejaardenhuis."
Ja, dat vat het wel helemaal samen. Verstoringen, conflicten en ernstig ongemak leveren de mooiste verhalen op. Persoonlijk vind ik die gedachte een hele opluchting als iets anders uitpakt dan gedacht.
In zo'n rampenland beland je vaak vanzelf buiten de gebaande paden.
Andere gewoonten en gebruiken leveren andere perspectieven op. De druktemakerij in eigen hoofd kun je daardoor vaak enorm goed relativeren.
Maar ook dichter bij huis kun je je natuurlijk met groot gemak in allerlei ellende storten. Alles op vrijwillige basis natuurlijk. En daar mag je jezelf dan weer met zwier uit redden.
Dus als het eens tegenzit, dan denk ik aan dat tafeltje. Zie ik jou daar ook?
Kies jij ervoor om het anders aan te pakken?
Neem mijn aanbod aan om in gesprek te gaan en te ontdekken hoe jij je eigen verhaal creëert en gaat leven, zodat je gaat floreren. Neem contact met mij op voor een vrijblijvend adviesgesprek.
