Er zijn verhalen die niet zomaar verteld worden. Ze liggen verscholen onder lagen van pijn, onrecht en schaamte.
Zo'n groot en pijnlijk verhaal kwam op mijn pad toen ik via de stichting (Gelijk)waardig Herstel de rol van luisterend schrijver op me nam voor een gedupeerde van de toeslagenaffaire. Zij vertelde haar verbijsterende relaas, ik luisterde en schreef het verhaal op.
(Gelijk)waardig Herstel is een onafhankelijke stichting voor het herstel van alle kinderen en ouders die zijn geraakt door de kinderopvangtoeslagaffaire. Samen met advocaten, letselschade-experts en andere specialisten hebben ze een herstelaanpak ontwikkeld - bekend als 'de methode-Laurentien' - waar nu al 1400 vrijwilligers aan meewerken.
De schrijnende verhalen van gedupeerden kende ik al via de media. Toch raakte haar verhaal me enorm. Onze levens zijn weliswaar heel verschillend verlopen, tegelijkertijd delen we opvallend veel interesses, hobby’s en onze kijk op de samenleving.
Er zat maar een dun lijntje tussen een goed leven en een leven waarin alles volkomen in de soep draait. Daarmee kwamen de misstanden van de toeslagenaffaire erg dichtbij.
De gesprekken waren niet makkelijk. Regelmatig twijfelde ik of we hier wel goed aan deden, want ze moest diep in haar pijnlijke verleden duiken.
In het begin kon ze soms bijna geen woord uitbrengen.
We braken onze afspraken voortijdig af, want ze kreeg 's nachts last van herbelevingen. De meest nare details schreef ze zelf op, zodat ze het niet uit hoefde te spreken. Gelukkig had ze nog psychologische hulp achter de hand.
Vooral had ze veel schuldgevoelens richting haar kinderen en zat vol zelfverwijten. Niet terecht, maar dat kon ze nauwelijks geloven. Jarenlang hadden instanties haar ingewreven dat ze een verschrikkelijk slechte moeder was.
Stap voor stap kwamen we verder met haar lange relaas en ging ze me vertrouwen.
Heel bijzonder dat ze me toeliet in haar verhaal. En het hielp: door te vertellen en te ordenen, hoe pijnlijk ook, kregen de gebeurtenissen een plek.
Het gaat nu relatief goed met haar: ze heeft weer een dak boven haar hoofd, een uitkering en contact met haar kinderen.
Ze durft bovendien weer te dromen. Er zijn plannen om in de nabije toekomst iets te gaan doen voor andere mensen die rond moeten komen van het absolute minimum.
Toch welden regelmatig tranen op tijdens onze laatste gesprekken. Ze durfde namelijk nauwelijks te geloven dat ze weer vooruit kan kijken. Ze heeft jarenlang in de overlevingsmodus gezeten en bij de dag geleefd.
Het delen van haar verhaal deed haar goed.
Luisteren heeft een buitengewoon helende werking. Lees maar dit verhaal met Anita, een andere gedupeerde.
(Gelijk)waardig Herstel vraagt aan vrijwilligers om deze boodschap verder te verspreiden om daarmee het collectief samen verder te laten groeien. Dat doe ik graag. Er zijn nog duizenden ouders die de hulp van een Luisterend Schrijver heel goed kunnen gebruiken.
Dus als je voelt dat je hierin een rol wil spelen, neem contact op met (Gelijk) waardig Herstel.
Ik verzeker je dat het een bijzondere kans geeft om van hart tot hart met een andere persoon in contact te staan. Eindelijk iemand die naar hen luistert en hen wel gelooft.
