Het kortste verhaal dat ooit geschreven is, is dat wel een verhaal? In dit blog leg ik een beroemde Six Word Story op de snijtafel. Storytelling, teruggebracht tot zijn essentie.
Te koop: babyschoentjes. Nooit gedragen. (Origineel: For sale: Baby shoes. Never Worn.)
De originele zin van zes woorden, toegeschreven aan Ernest Hemmingway, geldt als het kortste verhaal dat ooit geschreven is. Of dat klopt, laat ik even in het midden.
Deze vorm is in ieder geval een genre op zichzelf geworden. Er zijn hele volksstammen die er een hobby aan hebben om Six Word Stories te componeren.
Zes woorden is ultrakort.
Maar is het ook een verhaal? Kunnen zes woorden (als ik uitga van de Engelse versie) wel een complete plot weergeven? En welke verhaalelementen zijn eigenlijk nodig om het een verhaal te laten zijn?
Een verhaal veronderstelt een plot: een verhaallijn met een begin, een wending en een einde. Laten we dit miniverhaal even uiteen rafelen en op deze punten nader bestuderen.
De woorden te koop geven de context: het duidt op een actie die nog moet plaatsvinden. Er wordt iedere dag van alles en nog wat verkocht, dus dit zijn nog geen woorden die een verhaal in gang zetten. Het is een setting, niet een story.
Babyschoenen vormen wel een aanzet tot een verhaal.
Want waarom zou iemand babyschoenen verkopen?
Hier wordt onze nieuwsgierigheid gewekt, want dit duidt op een ongewone handeling. Nooit gedragen wijst erop dat er iets droevigs aan de hand is. Een miskraam misschien. Of een andere tragedie.
Het is slechts een suggestie, want nergens staat dat er werkelijk iets tragisch gebeurd is. Toch is dit slotstuk bepalend: deze woorden bevatten de wending. Hier ontstaat een verhaal.
De schrijver smokkelt hierbij met de vertelruimte.
De interpretatie van de lezers is namelijk cruciaal om dit zinnetje van zes woorden werkelijk tot leven te wekken. De auteur geeft er weliswaar ook nog enkele leestekens bij, maar het is de lezer die erop doorborduurt en daadwerkelijk betekenis geeft.
Dit verhaal bevat geen helden, tegenstanders of opbrengsten. Normaal gesproken zijn dat essentiële bestanddelen van een verhaalformat maar kennelijk kan het toch zonder. Deze Six Word Story bevat namelijk wel een (suggestie van) conflict en een duidelijke wending.
Overduidelijk zijn ook emoties en betekenisgeving in het spel.
Die elementen blijken veel belangrijker dan helden, tegenstanders of opbrengsten.
En nu jij.
Als jij een verhaal vertelt, doe je dan ook iets met emotie? Of met een wending?
En geef je de betekenis zelf weg of laat je dat aan de ander over?
