Ken je Joan Collins nog? De glamoureuze actrice met haar ijzeren imago als femme fatale?
Na moeilijke jaren in de filmwereld werd Collins in de jaren tachtig alsnog wereldberoemd. Als loeder Alexis Carrington Colby in de Amerikaanse soap Dynasty had ze haar bestemming gevonden.
In een tv-documentaire over haar leven vertelde ze dat ze járen nodig had gehad om ook de juiste ‘vorm’ te vinden voor haar uiterlijke presentatie. Toen ze die eenmaal had, was ze overal voortaan direct herkenbaar: scherp gesneden sexy jurkjes, smokey eyes en vooral Big Hair.
Haar volumineuze kapsels vormden haar signature hair.
Na afloop van de documentaire realiseerde ik me dat Collins in het openbaar waarschijnlijk altijd grote pruiken droeg (en nog steeds, nu ze hoogbejaard is). In de film zaten namelijk ook enkele privé-opnames verwerkt, waarop Collins te zien is met een prullerig paardenstaartje.
De maakbaarheid van je identiteit vind ik erg interessant.
Vanuit die nieuwsgierigheid zoek ik naar het geheim van een authentieke presentatie: als jezelf en tegelijkertijd ook onderscheidend.
Hoe vang je op een echte en effectieve manier de aandacht?
Voor sterren is een uitgesproken verschijning van cruciaal belang om door te breken, dus het is interessant om te onderzoeken hoe zij het aanpakken.
Een wereldberoemde collega van Joan Collins veranderde haar neus, gebit en haarlijn om tot het juiste gezicht te komen. Bijna alsof er een mal bestaat voor het volmaakte filmsterrengezicht.
Volgens haar filmproducenten was dat echter nog lang niet genoeg. Zij vonden dat haar krullen strak gestyled moesten worden. En dat het haar voortaan hoogblond moest.
Tot slot bedachten ze haar naam, want niemand was geïnteresseerd in een vrouw die Norma Jeane heet.
Vanaf dat moment trok ze volop de aandacht als Marilyn Monroe.
Samen met Mona Lisa groeide ze uit tot het bekendste vrouwengezicht aller tijden, voorzien van haar eigen signature hair.
Al die inspanningen wierpen wel vruchten af, in dat opzicht tenminste.
Verder was ze diepongelukkig in haar sexy harnas van archetypische blondine, met haar tragische dood als gevolg.
Echt en authentiek?
Allesbehalve. Collins en Monroe hebben beiden een personage gecreëerd: de onbetrouwbare diva en het domme blondje. Dat personage hebben ze enorm uitvergroot.
Nee dan Suzan en Freek, op dit moment te zien in een documentaire op Netflix. Het zangduo uit de Achterhoek staat nog steeds te kijken van het overweldigende succes dat hen ten deel valt.
In de documentaire staat Suzan zichzelf op te maken met een make-up-tasje vol spulletjes van het Kruidvat. Terwijl ze haar haren een beetje toupeert, twijfelt ze of ze serieuzer aan de visagie moet.
Dat is haar niveau van sterrendom.
Twijfels, missers en gedoe, het zit allemaal in de documentaire. Zichzelf blijven en tegelijkertijd aanbeden worden door hysterische fans: dat is de spanning waarmee zij moeten zien te leven. Vooralsnog zonder signature hair voor Suzan.
Zoals een van mijn lezers het formuleerde: als jezelf ben je het meest onderscheidend.
En jij, hoe geef jij vorm aan je identiteit terwijl je tegelijkertijd jezelf blijft?
