Je verhaal is de routekaart, waarmee anderen je kunnen vinden. Maar je moet ook zelf deze routekaart volgen.
Op onze rondreis door Italië enkele jaren geleden hadden we al heel wat pizza's gegeten. Op de allerlaatste vakantie-avond besluiten we toch nog éénmaal een pizzeria te bezoeken. Om het af te leren. Of zoiets.
In het centrum van Pompeï kiezen we een pizzeria die er aardig uitziet. Maar als we de deur openduwen, valt het ons meteen op.
Dit is geen gewone pizzeria.
Een industriële inrichting met levensgrote muurfoto’s van een stoere pizzabakker. Een menukaart met omschrijvingen die je doen watertanden. Niet het gebruikelijke pizza-beleg maar met zorg uitgekozen lokale ingrediënten, zoals crème van pistache, zwarte olijven uit Caiazzo en speciale geiten-ricottakaas uit Cilento.
Het is de zaak van Vincenzo Capuaro oftewel Capvin.
In de menukaart lezen we zijn persoonlijke verhaal.
De meester-pizzabakker kwam uit een voorstad van Napels en trad in de voetsporen van zijn vader en opa.
Met zijn oneindige liefde voor handgemaakte pizza's, slow-food-ingrediënten en een eigentijdse stijl groeide hij uit tot een foodie-ster met 149.000 volgers op Instagram. In zijn bio noemt hij zich World Champions Pizza Maker. Nu reist hij naar Amerika, Duitsland en Japan en treedt overal op in tv-shows.
Capvin heeft een eigen lijfspreuk: Vivere di pizza è meraviglioso (het leven met pizza is geweldig). En Capvin's pizza's zijn niet gewoon lekker, maar vertellen allemaal een verhaal.
Kortom, alles ademt hier de eigenzinnige smaak, visie en talenten van Capvin.
Ik ben onder de indruk van de authentieke sfeer, die tot in de kleinste details is doorgevoerd.
Toch lijkt er iets niet te kloppen. Achter de kassa zit een man met rode pet en hipster-baard met zijn telefoon te spelen. Een treurig type, dat door zijn verveelde houding hier uit de toon valt.
Ineens valt ons iets op. Deze man.... lijkt opmerkelijk veel op de foto’s van de stoere pizzabakker op de muren.
Maar dat kan toch niet, zo’n grootheid?
Toch maar even checken.
Hij is het wel. "Waarom zit je hier dan achter de kassa", vragen we verbaasd.
"Te moe", zegt Vincenzo. Hij runt meerdere zaken, doet mee aan talrijke wedstrijden en heeft nog een hoop andere dingen in zijn agenda staan.
Hij heeft er geen enkele zin in. Dan maar even achter de kassa.
Je kunt je branding-verhaal prachtig op orde hebben.
Maar het gaat er natuurlijk om of je dat geweldige beroemde pizza-leven ook echt leeft.
Het is niet makkelijk om de buitenkant en de binnenkant met elkaar in overeenstemming te brengen.
Wel belangrijk. Want als je een beeld van jezelf creëert dat niet vol te houden is, dan zak je door je eigen pizzabodem. Je kunt geen boegbeeld zijn als je voorbij gaat aan je eigen authenticiteit.
Ook als het leven even wat minder meraviglioso is, wil je nog steeds geloofwaardig zijn.
Hoe doe jij dat met je persoonlijke verhaal?
