Een entreeticket bemachtigen in Noord-Italië is een hele tour en in tijden van coronavrees helemaal. Als je eindelijk aan de beurt bent bij het loket, moet je een voorgeschreven ritueel doorlopen. Naam. E-mailadres. Telefoonnummer. Temperatuurtest. Identiteitsbewijs. Reservering.
Zo ging het ook bij het Palazzo del Bo, het eeuwenoude academiegebouw van de Universiteit van Padua. Bij onze rondreis door Noord-Italië leek het ons interessant om hier aan te sluiten bij een rondleiding.
Maar alleen al het noteren van mijn naam is voor de Italiaanse kassadame een uitdaging die ze nauwelijks aankan. Terwijl de airco zijn uiterste best doet om haar hoofd koel te houden, typt ze met één vinger alle letters op het toetsenbord van haar computer.
Achter mij groeit de rij en de ergernis.
Laat maar zitten, denk ik nog. Maar ik heb al een glimp opgevangen van de binnenplaats vol met indrukwekkende plakkaten en portretten aan de muur. Ik ben verkocht. Toch maar even doorzetten.
Die plakkaten herinneren bezoekers aan zeer vooraanstaande wetenschappers die aan deze universiteit gedoceerd hebben, waaronder Galileo Galilei. In het Palazzo del Bo staat nog steeds een kolossaal ruwhouten katheder die Galilei voor zijn colleges gebruikt zou hebben.
Maar deze beroemdheden zijn hier niet het belangrijkst.
De universiteit van Padua is opgericht in 1222 en is (na Bologna en Oxford) de oudste universiteit van Europa. Superoud, maar dat is evenmin het belangrijkst. Wat dan wel? Dat is de kernwaarde van de universiteit: academische vrijheid. De vrijheid om te onderwijzen en te onderzoeken wat ze willen.
Het bijbehorende verhaal is ijzersterk.
Het waren niet de kerkelijke autoriteiten of andere machthebbers die in de middeleeuwen deze universiteit oprichtten. Het waren een stel wetenschappers en studenten van de universiteit van Bologna, die zich daar beknot voelden in hun vrijheid. Ze trokken naar Padua en begonnen daar hun eigen academie.
Het motto is sindsdien: Universa Universis Patavina Libertas (Liberty of Padua, universally and for all). Een oprichtingsverhaal kan een zeer krachtig verhaal zijn om duidelijk te maken wat je doet en vooral waarom.
Een verhaal dat eeuwenlang overeind blijft staan. Het verhaal over de vrije universiteit van Padua is daarvan al bijna 800 jaar een interessant voorbeeld.
Heb jij een startverhaal over jezelf, je onderneming of je organisatie? En kun je dat verhaal ook rondom zo’n kernwaarde vertellen? Dan heb jij ook een ijzersterk verhaal in handen.
