Leef jij mee met het lelijke eendje uit het gelijknamige sprookje? Of vereenzelvig jij je met een andere ongelukkige held die zelfs over zijn eigen voeten struikelt?
Het ongelukkige eendje, de kleinste uit het gezin of de onderdanige stiefzus zijn in sprookjes vaak miserabele figuren.
Eenzaam bungelend onderaan de statusladder.
Gelukkig krijgen ze meestal ook hulp om uit de penarie te komen of hun doel te bereiken. Van een petemoei, een toverwezen of een andere magische held.
En er is nog een overeenkomst in deze verhalen: ze ontdekken hun onvermoede krachten om zich te bevrijden uit hun benarde situatie. Of ze weten andere moeilijkheden te overwinnen.
De kleinste blijkt bijvoorbeeld uitzonderlijk slim te zijn, zoals Klein Duimpje. Ze ontdekken dat geduld, menslievendheid en volharding beloond worden, zoals Assepoester en het ijverige meisje uit het sprookje van Vrouw Holle.
Als je zelf niet perfect bent – en voor wie geldt dat niet – is dat natuurlijk aangenaam om te lezen.
Deze verhaallijnen geven ons namelijk hoop.
Ook als je niet super begaafd, behendig of overweldigend mooi bent, kun je namelijk goed terecht komen. Sprookjes en andere soorten verhalen laten ons vaak zien wat er nog meer mogelijk is. Dat vind ik ongelooflijk troostrijk.
Deze verhalen verruimen ons blikveld en geven ons een ander perspectief op de werkelijkheid. Ze nemen ons mee naar de grens tussen bewust en onbewust. In de verhalen die we elkaar in het dagelijkse leven vertellen, delen we vaak soortgelijke boodschappen.
Maak gebruik van je unieke talenten, geloof in jezelf en zet door, zeggen we tegen elkaar.
Maak gebruik van hulptroepen. Dat je niet meteen alles krijgt wat je wilt, dat is normaal. Wees volhardend en je geduld wordt beloond.
Klopt dit voor jou?
Of vertellen we elkaar 'sprookjes' als we dit soort dingen tegen elkaar zeggen om iemand te bemoedigen?
En welk verhaal vertel jij eigenlijk tegen jezelf?
