Hoe praat jij over jezelf? En kun je ook een ander verhaal aan jezelf vertellen?
"We kiezen er zelf voor hoe we tegen onszelf praten", schrijft Edith Eger in haar boek het Geschenk.
Als tiener maakte zij de verschrikkingen mee van de Tweede Wereldoorlog, die ze ternauwernood overleefde. Daarna bouwde ze een nieuw leven op in de Verenigde Staten. Nu, meer dan negentig jaar oud, is nog altijd actief als psychotherapeut.
Op deze hoge leeftijd heeft ze ook nog twee boeken gepubliceerd, die enorme weerklank vinden. Hierin vertelt ze hoe ze dat in hemelsnaam deed, Auschwitz overleven en zo veerkrachtig in het leven staan.
En dat heeft alles te maken met verhalen.
Vanaf het moment dat we vuur leerden beheersen en taal ontwikkelden, vertellen we elkaar verhalen. In deze verhalen vinden we houvast over wie en wat we zijn. We vertellen over onze angsten, wat we in de toekomst willen en tot welke dingen we in staat zijn. We creëren er onze realiteit mee.
We vertellen ook verhalen aan onszelf.
De hele dag zit er een stemmetje in je hoofd. Met dat stemmetje praat je in gedachten tegen jezelf. Eger adviseert om eens een dag te luisteren hoe je eigenlijk tegen jezelf praat. Want wat je aan jezelf vertelt, dat heeft de neiging om realiteit te worden. Niet vanwege allerlei 'hocus pocus', maar omdat het verhaal een aandacht-richter is.
Keer op keer herhaal je dezelfde boodschap. Dat beïnvloedt hoe je je voelt. En hoe je je voelt, bepaalt hoe je je gedraagt. Wees allereerst goed gezelschap voor jezelf, schrijft Edith Eger. En dat begint met vriendelijke taal naar jezelf.
"Je kunt je innerlijke scenario herschrijven en je onschuld weer terugkrijgen.”
Wat een hoopvolle boodschap voor iedereen die worstelt met een kritisch innerlijk verhaal. Want als je bemerkt hebt welke verhalen je jezelf vertelt, kun je dat verhaal veranderen. Hoe je dat doet lees je trouwens ook in mijn eigen boek, Jongleren met Vermicelli. Fijn idee om al schrijvend dat verhaal zelf vorm te geven, juist in deze stille tijd.
Sonja Barend deed het in haar nieuwste boek De Appel in het Paradijs. Heel treffend verklaarde Sonja in een interview in Nrc: “Voor schrijven heb je niemand nodig, alleen je eigen hoofd."
