Hoop is cruciaal: om tegenslagen te overwinnen, om verder te leven en om verhalen te blijven vertellen.
Wat zou jij doen als je - in de bloei van je leven - ineens in een smerige overvolle gevangenis terecht komt? Totaal ten onrechte en dus ook volkomen onverwacht?
Laatst had ik het voorrecht om Joseph Oubelkas te interviewen voor de Storytelling Academy. Joseph is een van de sprekers op het event Dansen met de Draak. Als je je nog niet hebt aangemeld, raad ik je ten zeerste aan dit direct te doen, want als verhalenliefhebber wil je Joseph en de rest van het programma echt niet missen!
Joseph heeft een uitzonderlijk verhaal. Op zijn zakenreis als jonge IT-manager werd hij in Marokko plotseling opgepakt op verdenking van drugssmokkel. Hij moest zich zien te redden in de smerige overvolle gevangenis.
Zijn pogingen om aan te tonen dat hij onschuldig opgesloten zat, leken op niets uit te lopen. In tegendeel, de situatie leek alleen maar uitzichtlozer te worden.
Hoe red je je in een uitzichtloze situatie?
Gelukkig had Joseph zijn moeder, die hem 400 brieven schreef. Een van haar adviezen was om alles gedetailleerd te noteren in een logboek.
Hij beschreef zijn cel tot in de kleinste details. Hij maakte karaktertekeningen van zijn medegevangenen. Ook noteerde hij nauwgezet alle details over een tjilpend musje op de binnenplaats, dat vrij kon wegvliegen.
In feite doet hij dit:
Joseph Oubelkas beschrijft hoe hij hoop houdt.
En hoop is een enorme krachtbron. Want geluksprofessor Leo Bormans laat in zijn boekje Hooptimisme zien dat hoopvolle mensen het beter doen dan zogenaamde realisten. Ze richten zich op mogelijkheden en weten deze kansen daadwerkelijk te benutten, ook als het op het eerste oog allemaal uitzichtloos lijkt.
Hooptimisten hebben oog voor het grotere geheel en denken op de lange termijn. Bovendien richten ze zich op anderen en staan ze volop open voor vriendschap.
Dit alles heeft tot gevolg dat hoopvolle mensen een prettiger en langer leven leiden.
Voor zover ik weet heeft Joseph het werk van Bormans of andere gelukswetenschappers nooit gelezen, maar dit was wel precies wat hij deed in die afgrijselijke gevangenis. Hij maakte er vrienden voor het leven, leerde de taal en kwam er mentaal sterker uit.
Mensen zoals hij tonen aan dat hoop de moeite waard is. We beschikken over een enorm aanpassingsvermogen, dus dat alleen al is een reden om de moed niet op te geven.
Hoopvolle mensen maken ook ruim gebruik van hun verbeeldingskracht.
Daarom ben ik zo dol op dit citaat van de Amerikaanse auteur Kevin Kelly: "Op de lange termijn wordt de toekomst bepaald door optimisten", zegt hij. "Om een optimist te zijn, hoef je de vele problemen die we creëren niet te negeren; je hoeft je alleen maar voor te stellen hoe sterk ons vermogen is om problemen op te lossen."
Voor mij is hoop een belangrijke leidraad in mijn werk.
Steeds ben ik aan het kijken waar de lichtpuntjes zitten en hoe we negatieve gedachten of gebeurtenissen soepel kunnen ombuigen naar betere. De titels van mijn eigen boeken weerspiegelen dat: Lenig denken, Toverballen voor het brein en Jongleren met vermicelli.
Wat haal jij uit het verhaal van Joseph? En waar kun jij meer hoop voor gebruiken?
Wil je mijn hele interview met Joseph lezen? Klik hier voor het uitzonderlijke verhaal van Joseph Oubelkas.
