Teksten op LinkedIn worden het meest gewaardeerd als ze een persoonlijk verhaal bevatten. Tegelijkertijd lopen veel mensen hier met een grote boog omheen. Want behalve presentatieangst en video-angst heerst er ook een wijdverspreide LinkedIn-angst. Waarom zijn professionals zo terughoudend om persoonlijke ervaringen te delen op dit platform?
Wanneer krijg je veel reacties en views op LinkedIn?
Bij onderzoek naar succesvolle verhalen op LinkedIn komen telkens dezelfde componenten bovendrijven. Een aansprekende inhoud, een fijne schrijfstijl maar vooral ook herkenbaarheid.
Dat betekent dat je als schrijver je menselijke kant laat zien. Niet alleen met de behaalde successen, want daarmee worden je bijdragen eenzijdig en eendimensionaal.
Om op de lange termijn interessant te zijn, is het juist belangrijk om meer kanten te laten zien. Lezers ervaren je teksten dan ook als het meest overtuigend.
Maar daar gaat het ook vaak mis.
Veel schrijvers op LinkedIn verstoppen zichzelf achter abstracte taal.
Als ze al iets publiceren, want slechts 5% van de deelnemers op LinkedIn plaatst eigen stukken op dit platform.
Als storycoach daag ik mensen uit om hun werkactiviteiten te verweven met persoonlijke verhalen op LinkedIn, in blogposts of andere kanalen. Daarmee bedoel ik verhalen die laten zien wat je doet en waarom, of verhalen over risico’s die je hebt genomen.
Het zijn verhalen met verhalende ingrediënten én een persoonlijke touch, die tegelijkertijd in relatie staan tot je werk. Toch kom ik heel wat overtuigingen tegen waardoor mensen juist dat interessante persoonlijke onderdeel vermijden. Over jezelf schrijven is super spannend.
Herken jij een van deze redenen?
1. Te veel bla-bla
Nogal wat mensen zijn bang dat een persoonlijk verhaal al snel voelt als ‘blabla’: ‘overdreven’ of ‘te hoog van de toren’. Het laatste waar ze van beticht willen worden is de beschuldiging om te oppervlakkig te zijn of gebakken lucht te verkopen. Word je nog wel serieus genomen als je iets persoonlijks deelt?
2. Niet relevant
Diverse mensen zijn ervan overtuigd dat LinkedIn een zakelijk netwerk is, waar persoonlijke verhalen niet thuishoren. Maar er zijn ook forse twijfels over de vraag wie er eigenlijk geïnteresseerd is in hun verhaal. Er is al zoveel geschreven, dus wie zit er op hun verhaal te wachten?
Ze betwijfelen de toegevoegde waarde op een professioneel platform als LinkedIn. Zo noemde een wetenschapper haar persoonlijke verhaal niet relevant voor haar vakgenoten. Het betrof een verhaal over haar eigen kennismaking met het studentenleven, die een belangrijke drijfveer vormde bij haar latere beroepskeuzes.
3. Verleden-tijd-pijn
Ook pijnlijke confrontaties met het verleden houden mensen tegen om hun verhaal te noteren en te delen. Wie die ervaringen op papier zet, roept ook de pijnlijke gevoelens weer op. Ze hebben misschien geen succesvolle carrière gehad of zijn ergens vastgelopen. Ze vragen zich bovendien af of dat niet zo vrolijke verhaal bijdraagt aan hun bedrijf of aan hun missie.
4. Afkeuringsvrees
Veel mensen verwachten bij voorbaat al dat hun verhaal aanleiding geeft voor spottende reacties of negatief commentaar. Een veelgehoorde reactie: daar kan ik niet over schrijven, dat ligt te gevoelig.
Soms leidt dat ronduit tot brandstapelangst. ‘Dan word je afgefakkeld’, hoorde ik laatst iemand uitspreken.
5. Clichéstress op LinkedIn
Verhalen die niet origineel genoeg zijn: hoe maak je het uniek en echt? Nogal wat mensen worstelen met de vraag hoe ze hun persoonlijke verhalen interessant maken zonder in clichés te vervallen.
Coaches willen bijvoorbeeld niet de zoveelste zijn met een voorspelbaar verhaal van 'ik heb iets ergs meegemaakt en nu straal ik weer'.
Een persoonlijk verhaal op LinkedIn roept spanning op.
De rode draad in al deze bezwaren is vaak een onderliggend gevoel van schaamte. Die schaamte raakt de angst om uitgestoten te worden, reputatieschade op te lopen of om tekort te schieten.
Hoe ga je om met LinkedIn angst?
Dit soort angsten laten zich niet zomaar wegpoetsen met praktische tips om meer zichtbaar te zijn op social media.
Naast al deze angsten en belemmeringen zie je ook mensen op LinkedIn die zich niets van dit soort gedachten aantrekken. Want ik zie op LinkedIn een groeiend aantal mensen die wel openlijk hun persoonlijke ervaringen delen met kanker, depressies of huiselijk geweld. Natuurlijk vinden zij dat enorm spannend, maar het levert ze ook veel op.
Zo kwam copywriter Martijn de Vreeze op LinkedIn uit de kast als ex-gokverslaafde. Hij start bijna ieder stuk op LinkedIn met een verhaal van zichzelf of een verslaafde om te strijden tegen gokreclame.
Zijn posts hebben geleid tot een vakbrede discussie over gokreclame, waarna twee reclamebureaus niet langer mee wilden werken aan campagnes voor gokbedrijven. Publicatiebezwaren zijn te tackelen Als je liever niet zover gaat: helemaal goed. Iedereen voelt voor zichzelf waar de grenzen liggen.
Veel bezwaren over zichtbaarheid op LinkedIn zijn te tackelen.
Als je bijvoorbeeld vindt dat een verhaal te gevoelig ligt, dan kun je het verhaal anonimiseren of een verhaal gebruiken waarbij de tijd de gevoelige kanten eraf heeft geslepen. LinkedIn gaat over het bouwen van een netwerk. Om zo’n netwerk te vormen wil je weten wie de ander is en wat hem of haar drijft. Want juist persoonlijke verhalen inspireren andere mensen.
Die verhalen gaan over jou, en tegelijkertijd gaan ze ook over je lezers. Geen vruchtbaarder voedingsbodem om met elkaar in zee te gaan dan een diepgevoelde connectie via een persoonlijk verhaal.
