Heb je een krachtig verhaal nodig om jezelf op een onderscheidende manier te presenteren op sociale media of je website? Voorkom deze veel gemaakte missers in het signatuurverhaal en lees hoe je het wel aanpakt.
Ineens ontdekte ik dat ik als een vis in het juiste water gekomen was, schreef een van mijn coachklanten laatst. Eindelijk voelde ze hoe het is om zichzelf te zijn.
Toch vinden veel mensen het enorm lastig om een ‘kloppend’ verhaal over zichzelf te vertellen op social media of website. Vaak wordt hierbij een signatuurverhaal gebruikt: een persoonlijk verhaal over iets dat jou kenmerkt, net zoals een chef-kok op zijn signature dish zijn persoonlijke stempel heeft gezet.
Vaak staat dat verhaal voor iets groters in jouw leven. Denk bijvoorbeeld aan een fascinatie voor design. Of de drijfveer om altijd de waarheid boven tafel te halen. Of de drang om het verschil te maken in het leven van andere mensen.
Door het klein te vertellen onthul je een lange rode draad in jouw leven.
De grote kunst is om in dit verhaal dicht bij jezelf te blijven, want het is immers jouw ‘handtekening’.
Een signatuurverhaal is altijd persoonlijk: onmiskenbaar jij.
Je laat helder zien wie je bent en waar je voor staat in de vorm van een concreet verhaal. Het is dan ook bij uitstek een verhaal om te delen via social media of de ‘over-ons-pagina’ op je website. Dit verhaal onderscheidt je van andere experts en kan echt alleen door jou verteld worden.
Toch zie ik in de praktijk dat professionals hiermee vaak de mist in gaan.
Hierbij zet ik missers in het signatuurverhaal voor je op een rij.
1. Het signatuurverhaal heeft geen pakkend begin
De eerste zin start bij het beginpunt. Dat klinkt logisch, maar dat is zelden een aanloop die je lezer meteen bij de lurven pakt. En daarmee hebben we wel meteen een van de meest voorkomende missers in het signatuurverhaal te pakken.
Vaak is de eerste alinea een traag ‘aanloopje’, dat jou als schrijver helpt om op gang te komen. Als je het later schrapt, mist niemand het. Probeer maar uit!
Kies liever voor een eerste zin die je lezer meteen nieuwsgierig maakt en uitnodigt om verder te lezen.
Op de redactie waar ik vroeger werkte noemden we dat de James-Bond-opening: Zoals iedere Bond-film je meteen met een spannende actiescène overdondert, zo moet ook die eerste zin erin 'knallen'.
Mijn geheime truc hierbij: leg een verzameling aan van mooie beginzinnen. Als ik op zoek ben naar iets moois, kan ik altijd wel een aanknopingspunt vinden in mijn verzameling. En het staat je natuurlijk vrij om die beginzin naar eigen behoefte om te bouwen.
2. Het signatuurverhaal is te abstract
Het is verleidelijk: algemene en abstracte woorden gebruiken, zoals duurzaamheid, transparantie en afhankelijkheid. En dat heeft zeker een voordeel: je jaagt je loopbaanoverzicht er razendsnel doorheen, want je dekt er meteen veel mee af.
Wat veel mensen zich niet realiseren is dat het brein van je lezer dit helemaal niet oppikt. Want de arme lezer kan deze woorden namelijk niet als een film afspelen in zijn hoofd.
En dat is wel hoe we voor een groot deel onze informatie verwerken: we willen iets zien. Direct of in de verbeelding.
Geef daarom voorbeelden, zodat je lezer meteen voor zich ziet (en voelt) hoe jij het verschil maakt. Nog beter: vertel een bijbehorend verhaal. Ja ook dat event dat jij tot een succes hebt gemaakt, met gasten die het aandurfden om die griezelige insecten te gaan eten...
3. Het signatuurverhaal wijdt te veel uit
Schrijvers wijden vaak te veel uit over afzonderlijke onderdelen.
Dat maakt signatuurverhalen onnodig traag, zeker als mensen alle jeugdinteresses, opleidingen en werkervaringen in hun tekst uitspinnen. Terwijl je voor LinkedIn of een ‘over-ons-pagina’ veel beter scoort als je aan weinig woorden genoeg hebt. En het liefst natuurlijk welgemikte woorden.
De crux zit hierin: een tekst heeft zowel concrete voorbeelden als een scherpe selectie nodig. Concentreer je voor de details op de beslissende momenten: diep de scharnierpunten in je leven uit.
Zoom in op zintuiglijk waarneembare details en maak die gebeurtenis zo levendig mogelijk. De rest beschrijf je heel beknopt: alleen de grote lijnen zijn van belang. Of je laat de rest zelfs helemaal weg. Een manier die je goed helpt om de kern te vinden is de post-it-methode.
- Noteer ieder mogelijk onderdeel op een apart blaadje.
- Groepeer de blaadjes, zodat er een logische volgorde is ontstaan. Wat kan er bij nader inzien weg?
- Bepaal wat het begin is, waar de wending zit en naar welk einde je gaat toewerken. Die scharnierpunten diep je uit: voeg concrete details toe.
- De tussenliggende stukken beschrijf je alleen in grote lijnen.
4. Het signatuurverhaal is niet persoonlijk genoeg
Laat zien wie je bent en waar je voor staat. De grote kunst is om dicht bij jezelf te blijven. Want daarin schuilt precies jouw aantrekkingskracht. Veel mensen vinden dit het meest lastige punt van het hele schrijfwerk.
Want ‘uniek’, dat vinden ze zo’n groot woord. Zo bijzonder vinden ze het niet.
Maar natuurlijk ben jij uniek, net zoals ieder ander mens. De manier waarop jij het aanpakt is uniek. De opmerkelijke dingen die jij combineert. Jouw achtergrond, kennis en ervaring die je bij elkaar gesprokkeld hebt. Het persoonlijke sausje dat jij er overheen giet. Jouw stijlelementen.
Dingen die jou uniek maken zijn bijvoorbeeld:
- Een vast motto of leefregel die je hanteert.
- Je waarden, als je die heel consequent uitdraagt. Humor, bijvoorbeeld. Of de lust voor avontuur.
- Je dialect/tongval en de plek waar je vandaan komt.
- Een opmerkelijke loopbaanswitch of een reeks aan uiteenlopende functies/werkvelden/bedrijven.
- Een vaste kleur, accessoires en/of je huisstijl. Je draagt bijvoorbeeld opmerkelijke schoenen (denk: Hugo de Jonge), opvallende kettingen of typerende kleuren.
- Typerende woorden die alleen jij gebruikt. Ik heb bijvoorbeeld het woord ieniemieniestapjes geïntroduceerd.
- Of je geheime handtekening...
5. Het signatuurverhaal is.... geen verhaal
Verhalen worden wel eens de meest succesvolle informatiedragers en -verspreiders uit de menselijke geschiedenis genoemd. Verhalen zijn zelfs het enige voertuig waarmee een boodschap blijft hangen.
Roman- en scenarioschrijvers weten dat al lang. En jij als schrijver van een website of social-media-bericht kan dat ook. Maar dan moet je wel de universele verhaalwetten toepassen.
Een onmisbare verhaalwet is in ieder geval de toepassing van een spanningsboog. Aan het einde van het verhaal is er iets veranderd. En aan het begin van de tekst weet de lezer nog niet welke verandering dat is.
Vaak gaat het om een transformatie: een ommekeer die voor nieuwe perspectieven of inzichten zorgt. Hoe beter je die transformatie in je verhaal vlecht, hoe meer het je lezer zal raken.
Jouw verhaal verdient aandacht.
Door actief aan storytelling te doen, blijf je de baas over je eigen verhaal. Je draagt je eigen waarden uit en je treedt op je eigen passende manier naar buiten. Juist vanwege dat eigen karakter smaakt het naar meer.
Als mensen een klik voelen via jouw verhaal, zullen ze ook graag met jou willen samenwerken. Op een natuurlijke manier, zonder push-gedrag.
Dat is wat een signatuurverhaal voor jou kan bereiken. Wil jij deze missers in het signatuurverhaal voorkomen? En weten hoe je wel een goed verhaal schrijft?
Vraag dan mijn e-book aan over de smakelijke bereiding van je eigen signatuurverhaal:
Ja ik wil mijn signatuurverhaal schrijven.
Succes!
