De interim-manager die laatst bij me aanklopte had behoefte aan een goed verhaal. Ze had een heldere pitch nodig voor zichzelf, zei ze. Ze wilde namelijk vaker als bemiddelaar optreden bij conflicten aan de top.
Hoe kom je meestal aan nieuwe opdrachten, vroeg ik. Nou, meestal komt het bij toeval op mijn pad, zei ze.
Ze was lid van diverse netwerkorganisaties. Daar raakte ze wel eens aan de praat met mensen. Dan polsten ze haar of ze een nieuwe opdracht wilde uitvoeren.
We praatten door over de manier waarop ze haar werk uitvoerde in organisaties waar conflicten speelden. Daar kon ik mijn favoriete vraag stellen: wat is jouw geheim van je vak? Haar antwoord verraste me.
Misschien is een beter verhaal niet de juiste vraag, merkte ik na enige tijd op.
Heb je wel een pitch nodig?
Ze begreep direct waar ik heen wilde. Nee, het gaat over het toeval bevorderen, gaf ze aan.
Precies, herhaalde ik. Hoe kun je het toeval een handje helpen?
De mensen in haar netwerkclubs wisten ze vermoedelijk nog niets van haar veranderde ambities. Daar kon ze wel eens laten weten dat ze heel graag de rol van mediator vervult, opperde ze. Niet via een formele pitch, maar door dit losjes ter sprake te brengen.
Ze zag het al helemaal voor zich.
Hoe je een ingewikkeld proces met ruziemakers regisseert en daarbij op de juiste momenten sterrenstof strooit, dat was trouwens haar geheim. Ook het regisseren van toeval was een kolfje naar haar hand.
Het komt wel goed met haar verhaal.
