Maak je leven buitengewoon, fluistert leraar John Keating in de film Dead Poets Society tegen de puberjongens in zijn klas. Het is een van de meest indrukwekkende rollen van de acteur Robin Williams.
Wanneer ben je precies inspirerend voor anderen? Hoe maak je het verschil?
Het onderwijs is een prachtige voedingsbodem om mensen te inspireren. Maar Eva, een docent die ik daar laatst over sprak, wist het eigenlijk niet zo precies.
Eva geeft wiskunde en had een leerling die enorm enthousiast was over haar vak. Laten we hem Bart noemen. Alles wat zij hem toeschoof aan wiskundige uitdagingen pakte hij gretig aan. Iedere opgave was voor hem een nieuwe bal in de flipperkast.
Op een dag vroeg ze aan Bart of hij bijles wilde geven aan medescholieren die er niets van bakten. Dat deed hij.
Inmiddels is Bart zelf wiskunde-docent. Dankzij Eva. Want zonder haar vraag was hij nooit op het idee gekomen om het onderwijs in te gaan.
Eva was dus voor Bart een enorme inspiratiebron. En hoe zat dat het met haarzelf?
Tijdens ons gesprek liet Eva vallen dat ze zelf ook docent is geworden dankzij een vroegere leraar. Ploink, mijn nieuwsgierigheid was gewekt.
Wat doen docenten dan, waardoor ze richtinggevend zijn voor hun leerlingen?
Eva vertelde dat ze vroeger software-ontwikkelaar was. Het was een best-okay-leven. Totdat ze op een dag besefte ze dat ze dit werk niet haar hele leven wilde blijven doen.
Ze dacht terug aan haar schooltijd. En aan die ene leraar, die haar enthousiasme had weten aan te wakkeren.
Ze besloot om wiskunde te gaan doceren. Ze had ook een ander vak kunnen kiezen, want ze heeft meerdere interesses en talenten. Maar juist met wiskunde kan ze naar haar idee echt iets betekenen voor leerlingen.
"Wie wiskunde in de vingers wil krijgen, moet vooral veel opgaven maken", vertelt ze. Het is volgens haar niet een kwestie van snappen, maar van doen. En dat doet Eva bij voorkeur in het klaslokaal, niet via huiswerk-opgaven. Ze is er meteen bij als een leerling vastloopt.
Wat ze voor Bart betekend heeft, vindt ze zelf eigenlijk niet zo bijzonder. Bart was een excellente leerling, zegt ze. Hij had maar weinig nodig om zijn enthousiasme verder aan te wakkeren.
Haar eigen uitdaging ligt ergens anders.
Namelijk het motiveren van leerlingen die grote moeite hebben met haar vak.
Zo vindt ze niets heerlijker dan op de mavo naar talenten te zoeken. Deze leerlingen kampen vaak met een gebrek aan zelfvertrouwen, want ze voelen zich 'het afvoerputje' van het schoolsysteem.
Eva wil hen duidelijk maken dat de havo niet zaligmakend is. En dat je misschien een veel rijker leven leidt als je je eigen talenten volgt. Als je charmant of ondernemend bent, kom je veel verder in het mbo dan op de havo, vertelt ze aan haar leerlingen.
Spijker. Kop. Raak.
Precies waarom ik Eva zo inspirerend vind.
Vanwege haar focus op leerlingen bij wie ze het vuurtje wil laten ontbranden. En vanwege haar mentaliteit van niet zeuren maar doen.
Best bijzonder dat zij mijn heldin is, want ik was zelf op de middelbare school enorm slecht in wiskunde. Het idee was om met dit eindexamenvak een toegangsbewijs te krijgen voor meer vervolgopleidingen.
Maar het werd een drama.
In mijn nachtmerries speelden de wiskundedocenten geen heldenrollen. Maar met een docent als Eva had mijn leven er anders uitgezien. Ik had me in ieder geval veel meer gezien en gesteund gevoeld op school. Zij had mijn glow in the dark kunnen zijn tijdens die moeizame periode.
Robin Williams spoorde zijn leerlingen aan om hun dromen te volgen, omdat ze allemaal als unieke persoon de moeite waard zijn. Dat heeft wereldwijd enorm veel filmkijkers geïnspireerd. Bekijk het fragment hier.
Wie is voor jou inspirerend? En waarom? En voor wie wil jij de glow in the dark zijn?
