Mensen met een doorbraakidee moeten vaak opboksen tegen hun omgeving die er niets van snapt of niet zit te wachten op nieuwigheden. Hoe zorg je niet alleen voor een doorbraakidee, maar breek je ook door de weerstand heen?
Een doorbraakidee kan vaak niet op een warme ontvangst rekenen, ook al is het nog zo'n waardevolle vondst.
En dat was precies wat er gebeurt in de indrukwekkende film The boy who harnessed the wind, te zien op Netflix.
De film laat zien hoe in een arm dorp in Malawi een ernstig voedseltekort heerst als gevolg van aanhoudende droogte. De dorpsbewoners zijn ten einde raad.
De 13-jarige William krijgt een idee.
Deze jongen heeft goed opgelet op school. Hij bedenkt een plan om een windmolen te bouwen om daarmee een elektrische waterpomp aan te drijven.
Maar hij loopt tegen allerlei problemen aan. Zo wordt hij niet meer toegelaten op school, omdat zijn ouders het schoolgeld niet meer kunnen betalen. Daarmee dreigt hij te worden afgesneden van zijn belangrijkste kennisbron: de schoolbibliotheek met boeken over elektronica.
Maar ernstiger nog is dat zijn eigen vader Trywell weigert om zijn plan serieus te nemen. Hier staat echt iets op het spel: de bestaande middelen om gewassen te verbouwen versus de onbekende nieuwe methodiek met windenergie.
Vasthouden aan het vertrouwde bestaande versus de kans om vooruit te komen. Wanhoop versus durf om te veranderen. Aan iets nieuws en onbekends kleven altijd risico's.
Je weet wat je hebt, niet wat je krijgt.
William bouwt eerst een prototype van de windmolen, zodat hij kan laten zien dat zijn idee potentie heeft. Hij past daarmee, waarschijnlijk zonder dat hij dat weet, een belangrijk principe van design thinking toe.
De eerste stap op weg naar realisatie. Het molentje werkt, maar zijn vader trapt het kapot. William is weer terug bij af. Hij laat zich echter niet uit het veld slaan. Werkend ingrediënt nummer twee: doorzettingsvermogen.
En dan wordt het echt spannend.
Om een grotere windmolen te bouwen, heeft William de fiets van zijn vader nodig. De enige fiets van het dorp en een belangrijk bedrijfsmiddel. Gaat zijn vader zijn fiets opofferen voor een - in zijn ogen zinloos - experiment?
Een coalitie bouwen, zie daar ingrediënt nummer drie. Want na tussenkomst van zijn moeder kan William toch het fietswiel gebruiken. Met hulp van zijn vrienden en de resterende leden van het dorp bouwen ze een windturbine op ware grootte.
De turbine doet zijn werk voortreffelijk.
Dan is William natuurlijk de held van het dorp. Hij heeft de dorpsbewoners weer hoop en perspectief teruggegeven. Er stroomt er weer genoeg water over het land om gewassen te verbouwen.
William straalt ondertussen alleen maar nederigheid uit. Het was verhongeren of het idee doorzetten waarin hij geloofde. Zoveel keuze had hij in zijn eigen ogen niet.
Dit verhaal is een waargebeurde geschiedenis.
William ontmoette op een goede dag een journalist die dit verhaal opschreef. Het boek van William Kamkwamba en Bryan Mealer werd vervolgens verfilmd.
Tegenwoordig is William uitvinder. Hij woont beurtelings in Amerika en Malawi en inspireert mensen wereldwijd met zijn gedachtegoed.
De film is een super inspirerend verhaal over innovatie, het geloof in een betere toekomst en de kracht van goed onderwijs. Ook doet deze film uitstekend werk als warming up voor innovaties. Het laat zien dat iets dat onmogelijk lijkt, toch gerealiseerd kan worden. Aanrader!
