Als het niet nu is, wanneer doe je het dan wél? Over kiezen voor het onbekende.
De meeste mensen kiezen niet. Maand na maand en zelfs jaar na jaar doen ze hetzelfde wat ze altijd al deden.
Geldt dat ook voor jou?
Daar heb je waarschijnlijk tal van redenen voor: te oud, te jong, te druk, vul maar in.
Maar uiteindelijk is het vooral uit angst om iets te verliezen. De zekerheid van een betaalde baan bijvoorbeeld, ook al ben je daar helemaal op uitgekeken. ‘Overleven’ is voor veel mensen belangrijker dan het leiden van hun gedroomde leven, terwijl hun leven zelden echt op het spel staat.
En natuurlijk is het helemaal niet makkelijk om iets dat je al kent op te geven.
Je weet wat je hebt, niet wat je krijgt.
Maar kiezen voor zekerheid is niet hetzelfde als kiezen voor een welbesteed leven. We leven gemiddeld ruim 4000 weken. En die gaan razendsnel voorbij. Zonde om die tijd te spenderen aan mentaal lopendebandwerk.
Wat ik zelf hierbij geleerd heb is hoe belangrijk het is om je eigen navigatiesysteem te volgen. Wat wil ik echt? En hoe doe ik dat op een manier die het beste bij me past? Hoe leef ik mijn eigen verhaal?
Daarom vertel ik je wat meer over mijn keuzes.
Elf jaar geleden sprong ik in het diepe, toen ik met mijn eigen bedrijf begon. Het was geen geweldige timing, want de financiële crisis was net uitgebroken.
Ik koos er toch voor om er volledig voor te gaan. Ik wilde echt een ondernemer te worden in plaats van een freelancer voor losse kruimels.
Ondernemerschap zag ik namelijk als een kans om impact te creëren voor andere mensen en om mijn eigen creativiteit uit te leven.
Mijn oorspronkelijke plan - het schrijven van levensverhalen - pakte echter niet uit zoals ik voor ogen had gehad. Ik wilde iets anders, maar ik wist niet wat.
Voorbeelden waren er eigenlijk niet.
Stap voor stap ging ik door.
Ik bewandelde daarbij diverse omwegen en kwam op doodlopende paden terecht.
Toch zette ik door. Door het te doen en onderweg 'uit te vinden' kreeg steeds helderder mijn missie in beeld, rondom storytelling en creatief denken.
Eerst zag ik deze thema’s als aparte werelden, maar ze bleken juist enorm goed aan elkaar te passen. Ik kneedde daarmee mijn werk op maat, naar eigen smaak en voorkeuren.
Terugblikkend was ik daarmee een pionier, al had ik dat zelf niet in de gaten.
Het is leven op je eigen creatieve voorwaarden.
Zulke keuzes maken, dat is spannend. Het voelt bijzonder ongemakkelijk. Net als iedereen had ik een hele bijsluiter aan mitsen en maren. Maar ik voelde ook dat ik die keuzes moest maken om een betekenisvol leven te leiden.
Mijn gedachte op dat beslissende moment was deze: als het niet nu is, wanneer dan wel? Het lijkt op zwemmen in zee: in het begin voelt het water ongelooflijk koud.
Je eerste neiging is om weer terug te rennen naar het strand. Maar als je door de kou heengaat, dan ervaar je hoe lekker het water is. Voor je het weet ben je heerlijk aan het zwemmen.
Zo gaat het ook met keuzes voor het onbekende.
Bij nader inzien valt een sprong best mee. De tegenzin die je van tevoren voelt, is eigenlijk groter dan de ervaring zelf, hoe onwennig ook.
Als je het toch doet, blijk je terugblikkend vooral gevochten te hebben tegen koudwatervrees.
