De hele keukenvloer lag onder de gele klodders citroenzabaglione. De Japanse souschef van het driesterrenrestaurant stond te zweten van frustratie.
Zojuist had hij een citroentaartje uit zijn handen laten vallen, net voordat het zorgvuldig opgemaakte dessert aan de gasten gepresenteerd zou worden.
De souschef eiste altijd de uiterste perfectie en verweet zichzelf een extreem grote fout.
Zijn baas zou later zelfs vertellen dat de chef bijna op het punt stond om zichzelf van kant te maken.
Zijn baas, dat is Massimo Bottura, eigenaar van Osteria Francescana in het Italiaanse stadje Modena. Het restaurant is wereldberoemd. De eigenaar ook: op Netflix zie je hem aan het werk in de bekende serie Chef's Table. Bottura bracht zijn souschef tot bedaren.
Met zijn vingers maakte hij een vierkant kader en liet zijn souschef even meekijken. "Kijk eens, er ligt werkelijk een prachtig plaatje op de grond. Die spetters en de gebroken taartbodem zijn een compositie van een ongelooflijke schoonheid."
Waar je ook bent en wat je ook doet, je kunt er altijd poëzie in zien, zegt Bottura vaak.
Hij stelde voor om op een tweede bord het gecrashte dessert exact na te bouwen, inclusief de citroenspetters en gebroken stukken taartbodem. Het gerecht werd wereldberoemd onder de naam Oops I dropped the lemon tart.
Als je met eigen ogen wilt zien hoe dat nagerecht eruitziet, bekijk dan even dit filmpje op YouTube. Chefs in de hele wereld hebben zijn voorbeeld gevolgd door allerlei taarten ondersteboven op een bord te smijten. Maar Oops I dropped the lemon tart blijft de beroemdste.
De versie van Bottura is overigens nogal ingewikkeld.
Het kost drie dagen om 'm te maken met de juiste eieren, deeg en citroenen uit Sorrento. Maar op internet vind je talrijke recepten om het beroemde dessert eigenhandig thuis in elkaar te zetten. Inclusief de prachtigste spetters, zoals Karel Appel die ooit op zijn schilderijen smeet.
Iets kapot maken en daarin weer nieuwe mogelijkheden zien, daarin zit een schat aan creativiteit.
Het is ook een nieuwe manier om het verhaal te vertellen, vanuit een ander perspectief. Ik hou van dit verhaal, want het laat me weer met nieuwe ogen kijken.
Dat raakt me. Als je ruimte geeft aan speelsheid en verbeeldingskracht, is alles mogelijk.
