Nee, je hoeft helemaal niet een eenduidig verhaal te zijn. Je mag ook lekker ongrijpbaar en tweeslachtig zijn.
Vaak voel ik me een vat vol onverenigbare verlangens en behoeften. Als ik als een speer naar de yoga fiets om me daar te ontspannen, omdat ik bijna altijd thuis te laat vertrek.
Of als ik duurzaam wil leven en tegelijkertijd wil genieten van de overvloed van het leven.
Of als ik zit te dubben over mijn mening. Ik wil vaak meerdere dingen tegelijk, die elkaar ook nog eens lijken tegen te spreken.
Het rustig aandoen en flink actief zijn bijvoorbeeld. Is het dan gewoon een kwestie van duidelijke keuzes maken en daaraan vasthouden? Of is er meer aan de hand?
Het zijn vragen waarmee jij misschien ook wel worstelt.
Hoe kun je gevoelig zijn en toch een zakelijke opstelling hebben? Hoe sta je verwonderd in de wereld als een onbevangen kind en ben je tegelijkertijd een kritische deskundige?
Hoe draag je je levenswijsheid uit zonder de betweter uit te hangen?
Hoe volg je je hart naar meer avontuur en krijg je tegelijkertijd inkomenszekerheid?
De mensen om je heen verwachten vaak dat je je eenduidig presenteert. Een consistente identiteit geeft helderheid en duidelijkheid. Meervoudigheid is onvoorspelbaar en levert je wantrouwende blikken op.
Als je een enorme gevoelspersoon bent, kun je niet ineens die strategische denker zijn. We willen weten wie je bent en waar je voor staat. En zeker politici mogen niet met alle winden meewaaien.
Opmerkelijk genoeg zijn personages in films en tv-series juist wel interessant als ze tegenstrijdige kanten in hun karakter hebben. Ze zijn familiemensen én keihard in het zakenleven. Ze moeten zich als politierechercheur conformeren aan het systeem én met de regels breken om de criminele raadsels op te lossen.
Door te kijken en te luisteren naar films en andere verhalen kunnen we veel leren over het omgaan met tegenstrijdigheden.
Niet of-of, maar en-en.
Als je het zo bekijkt zijn tegenstellingen juist een bron van rijkdom. Je mag gewoon een vat vol tegenstellingen zijn, als je jezelf tenminste toestaat om ook het bijbehorende ongemak toe te staan.
Je kunt je én onzeker voelen én toch stappen kan zetten richting je doel(-en).
Je kunt een doenerig type zijn en tegelijkertijd ook regelmatig een pas op de plaats maken om je bedenken waar je eigenlijk mee bezig bent. Je kunt lui zijn én een workaholic.
Je kunt je onderdeel willen voelen van een kudde en er tegelijkertijd van weg willen gaan.
De klanten die ik hiermee help, ervaren in ieder geval heel veel ruimte als we deze verschillende behoeften en verlangens in kaart brengen. Dat levert een werkbare balans op tussen al die tegenstrijdigheden, ook wel polariteiten genoemd.
We navigeren tussen vele nuances grijs, omdat het daar gewoon goed toeven is.
Ontsnappen aan zwart-wit-denken is ook een grote bron voor nieuwe ideeën.
Juist de spanning tussen tegenstrijdigheden daagt je vaak uit om iets nieuws te verzinnen. Bijvoorbeeld om relaxt te zijn én tegelijkertijd veel werk verzetten.
En nu haast ik me naar de yogales.
