Waarom werd het boek Socrates op Sneakers van Elke Wiss zo’n ongelofelijk groot succes?
Laatst was ik op het boekenfeestje van de uitgever van dit boek, omdat er meer dan 100.000 exemplaren verkocht zijn. Dat is onnederlands veel.
Ik leverde zelf op uitnodiging van Elke een kleine bijdrage aan het boek, alweer dik drie jaar geleden. Ik vermoedde toen in de verste verte niet dat dit boek (toen alleen nog met een werktitel) ook in Zuid-Korea en andere verre oorden in de winkels zou komen te liggen.
Er is in het covidium zelfs nooit een boekpresentatie geweest voor Socrates op Sneakers. En toch (of misschien wel juist daardoor) ging dit boek meteen vliegen.
Uit verwondering vroeg ik aan enkele aanwezigen hoe ze deze klapper verklaarden.
De frisse cover, dacht Elke zelf.
De ongewone timing, zei iemand anders (het boek verscheen net na de allereerste lockdown).
Het juiste onderwerp op het juiste moment, dacht een derde persoon.
Vermoedelijk spelen deze factoren allemaal mee. Daarnaast was er één factor die bijna iedereen noemde: de titel Socrates op Sneakers.
Fris, een fijne alliteratie en veel plakkracht.
Naamgeving is een van de cruciale factoren voor een succesvolle lancering van bijna alles. De Avocado Show noemt zich bewust geen restaurant of eethuis (wat ze wel zijn) maar Show. En bingo: mensen raakten onmiddellijk nieuwsgierig. Na het grote succes van het allereerste restaurant in Amsterdam maakt dit concept inmiddels een internationale opmars.
De kracht van taal werkt ook door in voornamen. Jan de Vries of Petra Bakker zullen nooit opvallen (waarmee ik niet wil zeggen dat zij nooit succesvol kunnen zijn). Maar Conchita of Kjelt hebben qua onderscheidingsvermogen wel een (naam-)streepje voor.
Iets een naam geven is misschien wel het allerbelangrijkste dat je kunt doen.
Door een naam krijg je er een relatie mee. Het is onmogelijk om er nog langer langs te leven. Helemaal als het om een bijzondere naam gaat.
De Hortus Botanicus in Leiden verrichtte daarom een belangwekkende daad om stedelingen bewust te maken van wat er allemaal tussen stoeptegels groeit en bloeit. De medewerkers omcirkelden de plantjes (ook bekend als 'onkruid') met stoepkrijt en schreven er de bijbehorende namen bij.
Soms pure poëzie: herderstasje, vogelmuur, zilverschoon.
Zoals je niet tegelijkertijd kunt aaien en trappen, zo kun je ook niet onkruid bestrijden en je tegelijkertijd verwonderen over deze nietige maar oersterke plantjes.
Verwonderen: volgens Socrates begint daarmee de wijsheid.
