Ik moet eerst mijn verhaal helemaal helder hebben. Dit is wat ik heel wat mensen hoor zeggen die met mij willen werken.
Ze hebben allemaal iets waar ze volledig in geloven:
- Mensen met een aandoening een goede plek geven.
- Regie geven aan mensen die zich hebben laten ondersneeuwen
- De spreekbuis zijn van mensen die dat zelf niet kunnen: mensen met dementie, anderstaligen of mensen met een beperking.
De vraag is: waarom hebben ze dat verhaal niet helder?
Vaak hebben ze geen hapklaar verhaal paraat om alles aan op te hangen. Maar nog vaker schuilt er iets diepers achter: schaamte.
Deze schaamte houdt verband met de angst om verstoten te worden uit de groep. Dat is een fundamentele angst die raakt aan de angst om niet te overleven.
Een van mijn klanten had bijvoorbeeld moeite om haar opdrachtgever te vertellen waarom haar aanbod zo belangrijk was. Haar opdrachtgever had het loeidruk, dus ze vond dat ze hem niet mocht lastig vallen.
Ze had echter nooit gecheckt of deze aanname wel klopte. Het zat ‘m meer in haar eigen verwachtingen dan in het verhaal zelf. Daarachter school de angst om niet serieus genomen te worden en buiten de boot te vallen. Die angst zat diep.
Waarom je nog niet doet wat wel belangrijk voor je is, dat is óók een verhaal.
Als je dat verhaal anders vertelt, ga je vanzelf je vleugels spreiden en vliegen.
“You can’t change your past, but you can change your story about it”, zei de Amerikaanse schrijver en uitgever Kevin Kelly. “What is important is not what happened to you, but what you did about what happened to you.”
Het uitdragen van een missie en het starten van een beweging kan een eenzame, lange en moeizame reis zijn. Maar als je missie eenmaal vorm krijgt met jouw eigen verhaal, ben je trots en blij.
Je zet met je verhaal iets blijvends in de wereld.
Dat geeft voldoening.
Pak daarom datgene aan waar nu je energie zit. Blijf dichtbij jezelf en durf te luisteren naar wat binnenin je sluimert of broeit.
