Jouw verhaal, zit daar eigenlijk wel iemand op te wachten?
Laatst was ik in gesprek met Marjolein, een ambitieuze leider in het onderwijs. Supergoede ideeën, zeer betrokken bij haar studenten.
Ze ging er helemaal voor. Toen we het over haar persoonlijke verhaal hadden, zei ze: "Ach, mijn eigen verhaal is niet zo interessant, want het gaat om mijn studenten."
Je zou eens moeten weten hoe vaak ik dat hoor:
Mensen die denken dat er niemand op hun verhaal zit te wachten.
Of mensen vinden dat hun verhaal niet boeiend genoeg is. Ik dacht dat vroeger ook, maar zie nu dat ik mezelf daarin nodeloos beperkte. Want als je een gedreven persoon bent met een missie, dien je toch op de een of andere manier zichtbaar te zijn.
Hoe zijn mensen anders op de hoogte van jouw missie? Hoe kunnen ze aanhaken als ze jou niet kennen of niet weten wat jij voor hen kan betekenen? Storytelling zorgt ervoor dat mensen snappen wat je wilt en waarom.
Een verhaal onderscheidt jou van de rest. Dat is een verhaal waardoor mensen zeggen: jij bent precies degene met wie ik heel graag wil samenwerken.
Laat zien wie je bent en waar je voor staat.
De grote kunst is om dicht bij jezelf te blijven. Want daarin schuilt precies jouw aantrekkingskracht.
Het gaat er helemaal niet om dat je dramatische, intieme of emotionele dingen moet delen. Er is al drama genoeg in deze wereld, dus daar hoef jij geen schepje bovenop te doen. Het gaat eerder om het gevoel dat je mensen meegeeft: blijdschap, bemoediging, medeleven. Want dat onthouden ze. Zoals Maya Angelou zei:
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.”
Het gevoel dat een verhaal oproept verklaart ook waarom de ene persoon een lawine aan aanmoedigingen krijgt en andere mensen nauwelijks weerklank krijgen met hun berichten.
Door actief aan storytelling te doen blijf je bovendien de baas over je eigen verhaal. Je draagt je eigen waarden uit en je treedt op je eigen passende manier naar buiten.
Je gebruikt een signatuurverhaal.
Het is helder en herkenbaar. Het is persoonlijk: onmiskenbaar jij. En het smaakt naar meer.
Iedereen heeft iets waardoor zijn ogen gaan stralen. Iets waarover je eindeloos gaat praten of juist op fluistertoon verder gaat. Dat verhaal, met die emotie, dat is ook wat anderen onmiddellijk raakt.
Die verhalen zijn eindeloos interessant.
Deze verhalen zeggen iets over jou, maar zijn niet zo persoonlijk dat het ongemakkelijk voelt.
Marjoleins verhaal gaat trouwens ook over studenten. Maar het begint bij haar eigen drijfveren: dat glasheldere beslissende moment waarom ze doet wat ze doet. En dat draagt ze nu met verve uit.
