Het middenstuk van het verhaal, dat is een verraderlijk moeras. Hoe geef je je lezer (en jezelf) houvast?
Hoe je een sprankelend begin maakt, dat lukt vaak wel als je een goed idee hebt. En een krachtig slotakkoord, dat komt meestal ook wel op zijn pootjes terecht.
Maar hoe je dat lastige middenstuk tackelt, dat is echt een onderbelichte kwestie. Terwijl het middenstuk het moeilijkst is van alles.
Ik zit er op dit moment middenin
Ik ben vorig jaar vol goede moed én veel plezier van start gegaan met het schrijven van mijn boek.
Maar nu ik in het middenstuk ben beland, ben ik mijn route kwijt. En daarmee mijn houvast. Ik heb het boek enige maanden geparkeerd, maar ik wil het nu weer oppakken.
Alleen weet ik nog steeds niet goed op welke manier.
En dat is dus het moeras van het midden, zoals schrijfster Renate Dorrestein dit onderdeel altijd noemde.
Het gaat niet alleen over 'hoe en waarom' maar ook 'wanneer'
Daniel H. Pink schrijft erover in zijn nieuwste boek Het juiste moment, de wetenschap achter timing.In dit boek brengt hij een groot aantal uiteenlopende onderzoeken bij elkaar van economische, biologische en psychologische wetenschappers.
Die onderzoeken laten opmerkelijk genoeg dezelfde patronen zien over tijdsverloop. Bij de uitvoering van allerlei plannen ontstaat halverwege steeds een dip. We gaan vol Sturm und Drang van start.
Maar als we in het middenstuk belanden, zakt de energie in.
De tussentijd is vaak suddertijd
Die terugval in het middenstuk doet vaak dienst als een wake up call, signaleert Pink. Want mensen weten in die dip hun krachten weer te verzamelen. Daarna komen ze in actie om de dingen te doen die echt belangrijk zijn.
Dat middenstuk is blijkbaar nodig als suddertijd, zodat je de juiste richting vindt en ontdekt wat je te doen staat.
Door het uitstel wilt het plan misschien (en hopelijk) aan diepte, draagvlak en relevantie. Misschien herken je het bij personen die hun vijftigste verjaardag vieren of halverwege hun leven met een ernstige tegenslag te maken krijgen.
Opeens beseffen ze - op het middenstuk van hun leven - dat hun tijd beperkt is en dat ze niet eeuwig kunnen blijven dralen.
Ons leven verloopt vaak van segment naar segment, vergelijkbaar met de hoofdstukken van een boek, schrijft Pink. Als we een arbitraire grens naderen, zoals een kroonjaar, voelen mensen zich aangespoord om in actie te komen. 
Toch hebben we meer houvast nodig in dat middenstuk, in je leven én in een verhaal.
Een uitgestippeld pad dat je kunt volgen om dat lastige, vage en ongrijpbare middenstuk te tackelen. Als een kinderkleurplaat, waarin je de stippen moet verbinden om de hele afbeelding te kunnen zien.
Wat staat ons daarbij te doen?
Ik vond in het boek van Daniël Pink diverse goede tips. Voor verhalenschrijvers sprak deze tip me aan: creëer in het verhaal voor je lezer drijvende bruggen om het moeras van het midden veilig over te steken.
En in je eigen leven: creëer mijlpalen, zodat je van stip naar stip reist. Het liefst met tussenstops die niet te ver uit elkaar liggen. En iedere tussenmijlpaal mag gevierd worden.
Zo heb je dezelfde ervaring als bij het rijden van een lange saaie snelweg, waar geen einde aan lijkt te komen. Een rit door eindeloze graanvelden is slaapverwekkend.
Maar zodra je die brug of dat wegrestaurant ziet, denk je: ha, we zijn al hier.
Tussenmijlpalen, die vormen de bewegwijzering door het drassige moeras. En de uitweg uit het verraderlijke midden.
Ook uit het mijne.
