Tussentijd: het onbestemde gevoel van iets nieuws beginnen, maar er nog niet zijn. De Amerikaanse schrijfster Nancy Levin noemt het treffend de ruimte tussen 'no longer and not yet'.
Ben ik nog met de juiste dingen bezig? Klopt het nog? Wat staat mij nu te doen?
Zijn dat vragen die jou bezighouden?
Zelf was ik enkele maanden geleden al gestart met een nieuwe bezinningsperiode, nog onwetend van thuis-quarantaines en lockdowns. Ik voel namelijk dat mijn vertrouwde jas als verhalenmaker me niet meer goed paste.
Met verschillende teams maakte ik jaar na jaar talrijke boeken, boekjes, magazines en andere co-producties. Ondertussen ontwikkelde ik me als schrijver, coach en storytelling-specialist.
Dat smaakte naar meer. Daarom zocht ik naar manieren om andere accenten te leggen: van het ambachtelijke (schrijf-)werk naar begeleiding van de groei van mensen die betekenis willen hebben voor de wereld om hen heen.
Ik zie al waar ik heen wil (en voel het eigenlijk ook), maar ik ben er nog niet.
De verwarrende situatie rondom corona heeft dat nog eens aangescherpt. Want nu zitten we allemaal in een tussentijd.
En dat is mooi.
Want tussentijd betekent een periode van uitproberen, ongeacht het resultaat.
Dat geldt ook voor mezelf. Ik slinger voortdurend heen en weer tussen twijfel en verlangen. Aan de ene kant zet ik voorzichtige stappen naar de nieuwe koers. Maar ik heb ook een ongeduldig verlangen dat het in een flits allemaal ineens duidelijk is.
Maar nee, de tussentijd kenmerkt zich juist door vertraging en verder de diepte in gaan. Je moet de ingrediënten laten gisten, suddertijd inbouwen en ontdekken welke mogelijkheden zich openen.
Het gaat over leren ontspannen in het ongemakkelijke gevoel van 'nog te weinig' en 'te klein' en het geloof dat het iets bruikbaars gaat opleveren. Ooit. Het gaat over ook spelen, vertrouwen houden en het omarmen van onzekerheid, net zoals in de Reis van de Held.
Het gaat dus om doen en het nog niet weten.
Ik bedwing daarom mijn ongeduld, ook al duurt deze tussentijd inmiddels veel langer dan verwacht. Na het schrijven van mijn boek Jongleren met Vermicelli dacht ik namelijk dat ik er al was.
Gelukkig krijg ik steeds meer houvast en leer ik mijn eigen verhaal nog beter kennen. Gek genoeg helpt deze corona-tijd daarbij. Steeds beter weet ik waar mijn missie over gaat: met verhaal- en uitvoeringskracht help ik experts om te doen wat zij het liefst willen, hun superkrachten te ontdekken en daarmee hun vleugels uit te slaan.
Wat ook helpt is mijn missie visualiseren met behulp van archetypes, zoals ik ook doe bij mijn coaching-activiteiten.
Mijn werk als verhalenmaker was het typische werk van de creator.
Als ik aan mijn toekomstdroom een archetype koppel, dan past daar nu een ander oerkarakter bij, namelijk de magiër. Het levensdoel van de magiër is om dromen tot leven te wekken en uit iets onooglijks iets bijzonders te creëren.
De magiër speelt daarmee een rol bij de transformatie van wat er nog niet is, maar wat zich al wel aandient.
De magiër voelt zich dus bij uitstek goed thuis in deze onbestemde tussentijd!
Honor the space between no longer and not yet, zegt de Amerikaanse schrijfster Nancy Levin.
Die uitspraak kan ik van harte onderschrijven. Ondanks de onzekerheid weet ik te genieten van deze periode. Ik voel me dankbaar dat dit kan en dat zoveel mensen vertrouwen daarin hebben.
Zit jij ook in een overgangsfase? En hoe ga jij om met deze tussentijd?
