Stel jij doelen voor jezelf? Of probeer je juist zo min mogelijk om ergens naar te streven? Zie jij wel wat er gebeurt?
Doelen zijn er in soorten en maten. Een diploma halen of een halve marathon lopen. Uit de financiële penarie komen. Zelfvertrouwen opbouwen om handjeklap de zaal door te gaan. Of je hebt het doel om jezelf opnieuw uit te vinden. Dat is niet een helder eindresultaat, maar een ontwikkeling. En daar wil ik het hier over hebben.
Want vaak hebben we dan een gedachtekronkel.
Op een een of andere manier denken we dit te bereiken door keiharde resultaten als einddoel te formuleren. Hoe SMART-er, hoe beter.
Volgens wetenschapsjournalist (en breinspecialist) Mark Mieras is een einddoel vaak niet bevredigend. Na het behalen van zo'n prestatiedoel vallen mensen in een gat. Onze hersenen zijn gemaakt om onderweg te zijn en niet om ergens aan te komen en te blijven, zegt Mieras.
Juist onderweg zijn, dat schept geluk.
Ergens onderweg ben ik ook tot die conclusie gekomen. De reis is een stuk interessanter dan de bestemming.
En het volgen van je nieuwsgierigheid is in mijn ogen daarom veel belangrijker dan telkens prestatiedoelen aan elkaar te rijgen.
Op die reis doe je allerlei ontdekkingen. Soms voel je je meteen als een vis in het water. Logisch dat je daar wat langer blijft rondspartelen. Op andere plekken vind je het maar niets. Je pakt je rugzak weer en trekt verder.
Je stippelt een reisroute uit, waarbij je lekker onderweg bent. Het is wel handig om daarbij een richting te kiezen, anders dwaal je rond.
Denk maar aan deze beroemde (en geweldige) dialoog uit het boek Alice in Wonderland, waarbij Alice aan de Cheshire Kat vraagt welke kant ze op moet.
‘Dat ligt eraan waar je naartoe wilt’ zei de Cheshire Kat. ‘Het maakt me niet zoveel uit waar naartoe’ zei Alice. ‘Dan maakt het ook niet uit welke kant je opgaat’ zei de kat.
Het gaat daarbij om het zetten van stapjes, die soms piepklein zijn.
Juist dat gevoel van voortgang (en het gevoel dat je op de goede weg zit) maakt je intens gelukkig. Je surft mee op een golf van zelfbestelde dopamine.
Wil jij jezelf opnieuw uitvinden, bijvoorbeeld omdat je aan een nieuwe levensfase begint? Of omdat je last hebt van insluimergevaar?
Hoe pakt dat dan voor jou uit als je jouw leven als een avontuurlijke reis ziet? Een trip die jij onderneemt en waar jij zelf richting en tempo bepaalt?
Ik ben benieuwd!
