“Wat ik te doen heb is voor mezelf te gaan staan.” Ik hoorde het mezelf deze week hardop uitspreken. En ik kan je vertellen: dat is een keerpunt.
Al lange tijd loop ik rond met het plan om (sociaal) ondernemers en leiders te coachen bij het uitvoeren van hun missie en het verhaal dat ze daarover vertellen.
Ik zie dat hun missie wel in het hoofd én in het hart zit. Alles wat ze nodig hebben, is er al.
Maar ze laten zich te vaak afleiden.
Want ze zijn bang dat ze niet serieus genomen worden. Of ze denken te worden weggezet als een vreemde snuiter.
Als storycoach werk ik samen met deze bevlogen koplopers aan hun verhaal, maar vooral aan hun zelfwaarde. Tijd om voor jezelf en je missie te gaan staan, zeg ik dan. We hebben niet eeuwig de tijd om te blijven dralen, want het leven is eindig.
Wat een spiegel voor mezelf.
Want ik realiseerde me dat ik mezelf ook laat afleiden.
Op het oog ben ik bijzonder productief. Maar de waarheid is dat ik niet doe wat ik echt te doen heb. Ik blijf maar nieuwe projecten opstarten en andere wegen inslaan.
Dus is het hoog tijd voor een oproep aan mezelf. Niet meer dralen en nog meer twijfelpaden bewandelen op weg naar de top van mijn kunnen.
- Tijd om vol in de identiteit van mentor te stappen.
- Tijd om echt voor mijn plan te gaan staan.
- Tijd om in het licht te stappen.
Herkenbaar? Geef jezelf dan expliciet toestemming om te gaan doen wat je te doen hebt.
Kijk ook eens in de spiegel en zeg lachend tegen jezelf: Hé, ik ken jou. Alle repetities zitten erop. Je bent klaar om de bühne op te klimmen. Het is showtime.
