We denken vaak dat we wel snel een besluit kunnen nemen. Hop, alle voor- en nadelen op een rij zetten en doorhakken die knoop. Maar toch blijven we vaak op dat punt hangen. Op dat moment is het geweldig om je verbeelding aan het werk te zetten. Het zou zomaar kunnen dat je 'het' dan ineens helder ziet. En dat je bereid bent om de sprong te wagen.
De vrouw tegenover me had een comfortabele baan als docent bij een hogeschool, een fijn gezin en een prachtig huis. Op het oog waren al haar wensen vervuld.
Toch was ze niet gelukkig. Want ze had ook een droom die haar dagelijks kietelde: een eigen praktijk als opleider. Misschien kon ze een dag in de week minder gaan werken om het eens voorzichtig uit te proberen, had ze zich bedacht.
Dan had ze wel een verhaal nodig.
En daarvoor zaten we bij elkaar. Want ze had eigenlijk geen idee waar ze voor stond, omdat ze zoveel verschillende dingen deed. Zonder groter doel kun je geen keuzes maken, zoals je zonder kompas niet kunt navigeren.
We bespraken daarom de stappen om haar verhaal te vinden en te vormen en zo haar nieuwe koers uit te zetten. Ik vroeg haar hoe het eruit zag als haar droom helemaal vervuld is.
Wat er gebeurde, verraste me.
Want ogenblikkelijk verschenen glimlichtjes in haar ogen.
Dan zou ze op speelse wijze een reeks professionals begeleiden en meer diepgang bereiken. Ze zou zelf meer zingeving beleven: een voller en vrijer leven. Haar werk zou intensief, persoonlijk en met veel impact zijn.
Ze zag ook al precies voor zich hoeveel deelnemers ze zou begeleiden, waar en hoe.
Wat was er nodig om die droom te realiseren?
Ook dat antwoord kwam verrassend snel. Ze bleek namelijk al een helder stappenplan te hebben uitgedacht.
Maar wat als er niet meteen een sloot geld binnen zou stromen, als ze beren op de weg zou ontmoeten, als...
Wat heb je eerder gedaan toen je iets nieuws realiseerde, vroeg ik haar.
Ze dacht na. Elke keer als ze ergens wilde werken, was ze erop afgestapt. Zonder enige babbeltrucs had ze die begeerde banen altijd gekregen. "Als ik iets wil, dan lukt het gewoon", zei ze.
Ze had bovendien geleerd om door te zetten als het werk lastig werd. "Ik weet dat het goed komt, dus ik kan dat hebben."
Wauw.
We hadden het nogmaals over haar droom: de persoonlijke begeleiding van leergierige onderwijsmensen. We stonden stil bij de bewuste woordkeuze over die droom.
Er ontstond kortsluiting in haar hoofd.
Lekker apenkooien met vakmensen. De diepte in. Niet meer die bureaucratie van haar school, maar de vrijheid om haar eigen ideeën vorm te geven.
Ze voelde dat ze vandaag de eerste stap wilde zetten om die droom dichterbij te brengen: ze ging via een mail al haar warme contacten op de hoogte brengen van haar nieuwe plannen.
Sla de verbeelding niet over
Dat ze dit zo sterk voelde, kwam omdat ze het beeld helemaal voor zich zag: haar ideale werk, haar ideale deelnemers en de ideale omstandigheden. Dankzij deze verbeeldingskracht wist ze de benodigde moed te verzamelen.
Het bijbehorende verhaal gaf haar bovendien veel stevigheid, waardoor ze ook krachtig het plan durfde uit te dragen.
Deze fase van verbeelding wordt vaak snel afgewerkt. We willen graag snelle stappen maken en concreet worden als we aan de vooravond van een verandering staan.
Maar zonder een zinderend eindbeeld waar je echt warm voor loopt is het moeilijk om die eerste concrete stappen te zetten.
Sla de verbeelding dus niet over, want het is een noodzakelijk ingrediënt voor een schitterend baksel. Het liefst ook in de vorm van een verhaal, want daarmee bouw je de brug tussen verwachting en resultaat.
Voor je het weet, maak jij ook een grote groeisprong.
