Al jaren ben ik actief als vrijwilliger in diverse organisaties. Telkens valt me daarbij op hoe weinig er gedaan wordt met de belevenissen van vrijwilligers, bijvoorbeeld om andere vrijwilligers te werven.
Zo herinner ik me nog levendig hoe ik bij een marktkraam stond om nieuwe vrijwilligers enthousiast te maken. De gesprekken die daaruit voortkwamen waren veelbelovend, want diverse mensen raakten geïnspireerd door onze persoonlijke verhalen.
Persoonlijke verhalen werken!
Maar deze wervingscampagne was eerder een uitzondering dan een vaste praktijk. Vrijwilligersorganisaties hebben daarom nog veel te winnen als ze actiever op zoek gaan naar betekenisvolle verhalen, zodat ze daar mooie dingen mee kunnen doen.
Neem bijvoorbeeld mijn eigen ervaring met mijn taalmaatje, afkomstig uit Jemen.
Gewoonlijk voeren we gesprekken over allerlei onderwerpen uit ons dagelijkse leven. Totdat we laatst in de bibliotheek een boek ontdekten over geheugentraining. Dat boek bleek een schot in de roos: toegankelijk voor beginners in de Nederlandse taal, met veel humor geschreven en vol levendige illustraties.
Mijn taalmaatje bleek bovendien enorm geïnteresseerd te zijn in de werking van het geheugen.
Eerst speelden we het bekende geheugenspel ‘Ik ga op vakantie en ik neem mee…’ Na twaalf voorwerpen begon ik te haperen, terwijl zij moeiteloos doorging in vlekkeloos Nederlands.
Het boek inspireerde ons met een variant: ‘Ik ga op vakantie en dan…’ Om de beurt voegden we allerlei gekke gebeurtenissen toe, van struikelpartijen in het zwembad tot opsluiting in de gevangenis. Onze fantasie kende geen grenzen. Een week later konden we het hele verhaal nog steeds navertellen.
Taal- én geheugentraining gingen hand in hand.
Spelletjes maken het leuk en extra leerzaam. En we bleken aan elkaar gewaagd!
Voor mij laat dit verhaal de kracht zien van gezamenlijk plezier bij leren en begeleiden bij vrijwilligerswerk. Want de dingen betekenen niets van zichzelf. Het krijgt pas betekenis via een verhaal.
